Frjáls verslun - 01.04.2001, Síða 28

Skrifað undir samning milli HI og Landspítala-Háskólasjúkrahúss þ. 10. maí sl. F.v: Jón Kristjánsson heilbrigðisráðherra, Magnús Pétursson,
framkvæmdastjóri Landsþítala-Háskólasjúkrahúss, Páll Skúlason háskólarektor og Björn Bjarnason menntamálaráðherra.
„Vandinn í þessu er sá aö þetta er oft líkast því sem verið sé að aka rútu á fullri ferð. Þá er hætt við að ekki
iíði öllum jafn vel í rútunni. Þðtt sumir sáu sáttir og skemmti sér hið besta eru aðrir með hnút í maganum og
svo eru sumir sem hreinlega hristast af bílnum. Aðrir eru ráðvilltir eða ósáttir við akstursmátann. Við því er
að búast að árekstrar verði þegar svo hratt er ekið og þegar við bætist að bílstjórinn er ekki alltaf með það á
hreinu hvert ekið er gerir það vandamálið enn stærra," segir Reynir Tómas Geirsson kvensjúkdómalæknir.
ef við ætlum að færa okkur frá þessari gömlu 38. grein þá
verði það gert með því að prófessorarnir verði sviðsstjórar í
viðbót við það sem þeir gerðu fyrir, bættu sviðstjórninni á sig
og deildu svo út verkefnum til annarra samstarfsmanna. Þetta
er reyndar víða gert á spítalanum nú, þótt það geti verið mjög
mikil vinna að hafa bæði með höndum stjórnun sviðs og halda
nútímalegum dampi í kennslu og rannsóknarvinnu. Hins veg-
ar gæti stundum verið betra að mynda þrískipta stjórn sem
ynni vel saman og væri skipuð sviðsstjóra lækninga, sviðstjóra
hjúkrunar og svo háskólatengdum starfsmanni sem væri
bæði forstöðulæknir og prófessor. Það hefur spítalastjórnin átt
svolítið erfitt með að að sætta sig við, en vonandi breytist það
og þeir sjá að í aðild háskólamannsins að stjórnun felst styrk-
ur. I nýju samningunum, sem verið er að gera milli spítalans
og háskólans, er í reynd talað um að ekki sé hægt að slíta
sundur rannsóknir og vísindi, kennslu og rekstur.“
Ekið á fuliri ferð „I þessu sameiningarferli hefur þess ekki
alltaf verið nægjanlega gætt að samráð sé á milli háskólans og
spítalans að öllu lejdi og farið hefur verið út í það að sameina
og sundra án nægjanlegrar umræðu eða yfirsýnar. Á ýmsum
deildum hafa komið upp erfiðar stöður, t.d. á krabbameins-
deildunum þar sem í stað þess að sameina var ákveðið að
bæta við ákveðinni sundrunaraðgerð. Þar var gerð breyting
sem margir eru verulega ósammála um og hefur valdið aug-
ljósum vandkvæðum sem enn er ekki búið að leysa,“ segir
Reynir Tómas. „Þarna geta yfirmenn spítalans notað sér
þekkingu háskólamanna til að finna leið til sátta. Víða hefur
þó tekist góð sátt um sameiningartillögur þrátt fyrir að farið
hafi verið í breytingar með miklum hraða. Vandinn í þessu er
sá að þetta er oft líkast því sem verið sé að aka rútu á fullri
ferð. Þá er hætt við að ekki líði öllum jafn vel í rútunni. Þótt
sumir séu sáttir og skemmti sér hið besta eru aðrir með hnút
í maganum og svo eru sumir sem hreinlega hristast af bíln-
um. Aðrir eru ráðvilltir eða ósáttir við akstursmátann. Við því
er að búast að árekstrar verði þegar svo hratt er ekið og þeg-
ar það bætist við að bílstjórinn er ekki alltaf með það á hreinu
hvert ekið sé, þá gerir það vandamálið enn stærra. Margt af
því sem gert hefur verið er þess eðlis að mér finnst að spítala-
stjórnin hefði átt að leggja markmiðin fyrir hlutaðeigandi og
spyija svo starfsmennina að því hvernig best væri að fara að
því að ná þeim markmiðum. Nota hið lýðræðislega ferli sem
alltaf gefst best og leyfa starfsmönnunum í krafti sérþekking-
ar sinnar á viðkomandi fagsviði að segja til um bestu leiðina.
Stundum hefur hinsvegar lítið eða ekkert verið látið uppi um
fyrirhugaðar framkvæmdir fyrr en að þeim kom og engu varð
þokað þótt öll skynsemdarrök hnigu í aðra átt. Margir af kol-
legum minum eru t.d. mjög ósáttir við þá framkvæmd að fella
félagsráðgjöf á öllum spítalunum undir eitt svið án þess að
taka tillit til röksemda þeirra sem á móti því voru og svara
þeim tæpast. Á kvennadeild eru til að mynda ákaflega sér-
hæfðir félagsráðgjafar sem unnið hafa hér í fjölda ára. Þessir
félagsráðgjafar telja sig starfsmenn þessarar deildar og vilja
vera hluti af heildinni áfram. Við á þessu sviði viljum halda því
að vera eitt svið og viljum ekki láta skera af okkur þennan
handlegginn eða hinn. Því meira sem við fáum að starfa sem
ein heild, því betra er það fyrir starfsemina.“
Kostirnir Reynir Tómas segir það langoftast góðan kost að
sameina ef um tvær litlar einingar sé að ræða því það sé vont
að vera með tvítekningar. „Það er ekki raunhæft að tveir spít-
alar í lítilli höfuðborg í litlu landi geti verið að keppa sín á
milli,“ segir hann. „Betra er að hafa sérgreinar saman á ein-
um stað og nýta tæki og aðstæður, færni, þekkingu og mann-
afla sem best. Það liggur í augum uppi að betra er að sam-
eina og nota það fé og fólk sem til er á einum stað en tveim-
ur - úr því fæst mikil hagræðing. Kvennadeildin er gott dæmi
um að vel var hægt að komast af með eina deild án þess að
28