Frjáls verslun - 01.02.2002, Síða 39

VIÐTflL HflFNflÐI FORSTJÓRASTARFI
Hlýtur að vera vitlaus! „Synir okkar tveir voru orðnir eða voru að verða mjög amerískir. Það var svo
sem ekkert slæmt en við vildum gefa þeim tækifæri til að verða íslendingar á íslandi og velja sjálfir
um búsetu sína í framtíðinni, svo að við tókum þá ákvörðun að flytja til íslands. Þetta var fjölskyldu-
ákvörðun. Menn sögðu þá eins og þeir segja nú: „Hann hlýtur að vera vitlaus, maðurinn!“
Flugfélagið Cargolux er vel þekkt íslendingum, enda voru
Loftleiðir meðal stofnenda og flölmargir íslendingar eru
og hafa verið í hópi starfsmanna, en flugfélagið Bláfugl er
lítið sem ekkert þekkt meðal almennings enda ungt félag.
Það var stofnað árið 2000 og hóf flugrekstur í fyrravor en
þrátt fyrir ungan aldur á félagið nokkurn aðdraganda. Upp-
runann má rekja aftur til ársins 1994 þegar flórir menn settu
fyrirtækið Flugflutninga á laggirnar í samstarfi við Cargolux.
Þeir byggðu flugfraktstarfsemina smám saman upp, vildu
fyrst tryggja eftirspurnina og hafa stjórn á flutningsgetunni.
Með markaðsuppbyggingu sinni náðu þeir að leggja grunn-
inn að Bláfugli, sem í dag rekur eina vél, Boeing 737-300F, og
flýgur með frakt til Bretlands og Þýskalands fimm sinnum í
viku og Lúxemborgar einu sinni í viku. Þórarinn Kjartansson
er framkvæmdastjóri Bláfugls og hann kannast vel við að
mörgum þyki skrítið að hann hafi hafnað forstjórastarfi hjá
Cargolux. „Þegar ég hef staðfest að þetta sé rétt, þá hafa
menn sagt að ég hljóti að vera bilaður!“ rifjar hann
upp þegar hann er spurður að því hvers
vegna hann hafi hafnað forstjórastöðu
hjá Cargolux.
Tengslin við Cargolux ná langt til baka. „Ég hafði unnið
sumarstörf hjá Loftleiðum á íslandi og í New York og 1973 tók
ég mér árshlé frá námi að loknu stúdentsprófi og vann hjá
Cargolux. Meðan ég var í háskólanámi vann ég alltaf hjá
Cargolux á sumrin, var hleðslustjóri, sem þótti voðalega spenn-
andi í þá daga því að þá fór maður með vélunum og ferðaðist
um allan heiminn. Eftir að ég lauk háskólanámi hóf ég fullt
starf á markaðssviði hjá Cargolux. Fljótlega eftir að ég hóf störf
urðu mannaskipti og ég varð yfirmaður á markaðs- og áætlana-
sviði. Um áramótin 1982-1983 gekk rekstur flugfélaga mjög
illa, vextir voru háir og eldsneytisverð í sögulegu hámarki og
mörg flugfélög áttu í erfiðleikum. Cargolux hafði verið með
flugrekstur til Bandaríkjanna. Hann gekk illa og ég var beðinn
um að fara þangað til að loka starfseminni. Ég flutti með fjöl-
skylduna og fjórar ferðatöskur í árslok 1982 og við komum
ekki aftur fyrr en 1990. Þegar maður fór að skoða markaðinn
kom í ljós að þarna voru ákveðin tækifæri sem gætu skotið
stoðum betur undir rekstur Cargolux ef þau væru nýtt á réttan
hátt,“ segir Þórarinn.
Hlýtur að vera Vitlaus! Tækifærið sem breytti öllu fyrir
Cargolux var fraktflug á vesturströnd Bandaríkjanna. „Haustið
1983 byrjaði Cargolux að fljúga til San Francisco og Seattle
og það var án efa mikilvægur vendipunktur í tilvist
fyrirtækisins. Ég var framkvæmdastjóri fyrir
Norður- og Suður-Ameríku og átti aðild
að spennandi uppbyggingu á þessu
svæði. Við bættum við, jukum
tíðni, opnuðum fleiri stöðvar og
þróuðum reksturinn mjög
skynsamlega. Hátækniiðn-
aðurinn var að byrja að þró-
ast á vesturströndinni á
þessum tíma og Silicon Valley
var í bernsku sinni. Lítið hafði
verið um fraktflutninga frá San
Francisco. Sama gilti um Seattle.
Þar áttum við þátt í og tókum
frumkvæði í að byggja upp markað-
inn. Vörur voru sendar með skipi frá
Japan til Seattle og þaðan var flogið með
þær til Evrópu. Við vorum að flytja fleiri
hundruð tonn á viku. Þetta var þjónusta sem óx
gífurlega hratt. Fjölskyldan bjó allan tímann á
Miami en en eftir tæp átta ár í Bandaríkjunum var
Þórarinn Kjartansson, framkvæmdastjóri Bláfugls. „Þó að það væri mikil viðurkenning og virðing
að koma til greina og fá boðið þá var tímasetningin ekki hentug. Eg er í miðju kafi að byggja uþp
mjög sþennandi fyrirtæki og þó að Cargolux sé líka sþennandi, mun stœrra, alþjóðlegra og öflugra,
þá var engan veginn hægt að snúa bakinu við öllu því sem ég var búinn að leggja inn í Bláfugl og
hœtta að takast á við þau tækifœri sem blasa viðfyrirtœkinu, bæði nær ogfjær."
39