Morgunn - 01.01.1978, Síða 13

ALDAHVORF
li
sigrazt á meðfæddri tilhneigingu sinni til sterkrar samúðar
og andúðar og féllu því niður i raðir sækjenda og verjenda og
urðu þar með stríðsmenn í stað presta og vöktu í samsvarandi
mæli ófrið i stað friðar. Geistlegu yfirvöldin hafa því ekki
getað komið í veg fyrir skemmdarstarf hinnar lögboðnu „her-
skyldu“ á kristindóminum, sem rikið hefur látið innprenta
börnunum með skírn, fermingu og kennslu. Þegar drengur
er vaxinn svo úr grasi að hann getur handleikið morðvopn, er
hann skyldugur að læra til hermennsku og ná þar með sem
mestri fullkomnun í að myrða náunga sinn og eyðileggja
eignir hans.
IV.
Hin myrku örlög mannkynsins.
Af þessu sjáum við, að hin svonefndu kristnu ríki eru enn-
þá langt frá því að vera kristin að þvi leyti sem kristindómur
er sama og breytni Krists. Hvað er öll hin ríkjandi hermennska,
herir og flotar annað en það svæði í sál mannkynsins, sem
ennþá er ekki orðið kristið, ennþá ekki fullgert eða fullreynt?
— Það er fortíðin, það er hið dýrslega frumóstand mannkyns-
ins, það er heiðnin, sem enn hefur ekki verið sigrazt á. Það
er þessi frumstæði hluti sálar mannkynsins, sem er hin myrku
örlög þess, ógæfa þess, niðurlæging og þjáning. Að ganga í
bandalag við þessi örlög, að þróa hermennskuna og blessa
hátíðlega og heiðra drápsvélarnar og hylla dauðarefsingu og
hefndir, það er að útiloka sjólfan sig frá hinu sanna kosmiska
lífi, samvitund alheimsins eða þeim anda, sem lætur sólina
skína jafnt á réttláta sem rangláta og rigna jafnt á merkur
hinna illu sem hinna góðu. Andi eða sál alheimsins, það er
að segja hin kosmiska vitund, sem geislar frá öllum vígðum
meisturum eða mestu leiðtogum mannkynsins, þekkir hvorki
til ívilnunar né ofsókna. Aðeins hinn óvígði eða ófullgerði