Morgunn - 01.01.1978, Qupperneq 23

ALDAHVOKF
21
þar sem þetta er sérgreint nákvæmlega. Að ég hef hér vikið
að þessu málefni, sem flestum lesendum mun framandi og
jafnvel illskiljanlegt, er aðeins sökum þess, að hinn raunhæfi
sannleikur um heimsástandið verður ekki túlkaður rökrétt
nema í gegnum tvenn ofangreind skynjanasvið. Án hásál-
rænnar skynjunarhæfni héldi alheimurinn eða kosmos og þar
nieð guðdómurinn og tilveran áfram að vera ráðgáta.
XII.
Sjálf lífverunnar.
Af framansögðu höfum við séð, að sérhver „skapaður hlut-
ur“, sérhver takmörkun í tima og rúmi myndar eilifðina, og
að þessi eilifð er sama og sjálfið eða liið lifandi „eitthvað sem
er“ að baki hverju efnisformi. Þetta „eitthvað sem er“ er ekki
unnt að greina á annan veg en þann, að „það er“. Þar sem
þetta er ekki rúm eða tími á hásálræna skynjanasviðinu, getur
það hvorki verið litur, form né efnismagn. I þessu skynjana-
formi getur það hvorki verið gott né illt, fast eða fljótandi,
stórt eða smátt, ungt eða gamalt, því að öll þessi fyrirbæri
eru utan tilveru eða verundar fyrrnefnds „einhvers“ á há-
sálræna tilverusvæðinu. Fyrir utan að það er „eitthvað sem
er“, getur það ekkert nafn haft og er því táknað í aðalriti mínu
sem „X 1“. Þetta „eitthvað“ er í sérhverri lífveru og skynjar,
stjórnar, býður eða stýrir viljanum. Það er þetta sem hugsar,
hefur tilgang, óskir eða þrár. Það er þetta „eitthvað", sem
birtist í hugLökunum: „Ég sá“, „ég heyrði“, „ég var hrygg-
ur“, „ég var glaður“, og þess háttar. Á lágsálræna tilveru-
svæðinu og sem venjulegur jarðneskur maður lýsir þetta
„eitthvað“ sjálfu sér með orðinu „ég“ án þess að hafa neina
faunhæfa hásálræna eða kosmiska vitneskju um það, hvað
þetta „ég“ i rauninni er. Sem stendur er það aðeins gætt lág-
sálrænni skynjunarhæfni og getur því aðeins skynjað í rúmi
og tima eða þau fyrirbæri, sem öll eru eingöngu bundin
ákveðnum tima (aldri) og ákveðnu rúmi (stað) og öllum