Morgunn - 01.01.1978, Qupperneq 27

ALDAHVORF
25
að heyra það og sjá, er hún hafði áður aðeins hugboð um? —
Er jarðneski maðurinn ekki slíkt dýr í svo framþróuSu ástandi,
«ð hann er farið aS gruna ennþá æSra skynjunarform eZa
œSri lífsskynjun en hina líkamlegu? — Er þaS ekki einmitt
sl'o, aS nú berja áhrif óþekktrar veraldar aS sálardyrum
mannsins á sama hátt og áhrif efnisheimsins berja aS sálar-
dyrum jurtarinnar? —• Halda menn þá ekld, að eins og áhrif
efnisheimsins skapa skilningarvit og fullkomna sál jurtaver-
unnar eða breyta henni i dýr, þannig muni hin æðri, ytri
sálræna veröld, sem nú ber að sálardyrum mannsins, einnig
hreyta þeirri veru úr dýrslegu, lágsálrænu ástandi í hið sanna
mannlega hásálræna lífsform, þar sem hún skynjar og reynir
1 lullri vökuvitund sitt háa eðli sem herra og skapari tíma og
rums? — Hvernig ætti manninum annars að hlotnast „mynd
og liking Guðs?“
XV.
Hið rofna samband við heimssálina.
Með þvi að velta framangreindum staðreyndum fyrir okk-
ur og þaulhugsa þær, mun okkur verða Ijóst hversu dulrænan
umhverfis lífveruna tekur smám saman að hverfa sem dögg
fyrir sólu og hið mikla og blóðuga heimsdrama, grátur og
gnístran tanna gengur inn i hina voldugu heildarniðurstöðu
guðdómlegu heimsskipunarinnar og er þar samsvarandi skil-
Mði uppfyllingar hinnar eilifu grundvallarniðurstöðu lífsins,
sem er þessi: „Allt er harla gott“. Án þessarar rannsóknar-
afstöðu munum við aldrei geta fundið lausn lífsgátunnar. Án
hæfileika til að skynja „hásálrænt“ lendum við stöðugt i
tnyrkri og ringulreið og þar með í limlestingum, þjáningu og
dauða og fáum aðeins eygt grundvallarniðurstöðu lífsins sem
hlinda lilviljun líflausra afla. Vissulega er það hryllileg sýn.
ldfveran hefur glatað sambandi við hið sanna líf eða heims-
salina. Glataði sonurinn hefur villzt frá föður sínum. Adam
og Eva eru í myrkraríkinu. Tímabil dauðans er ríkjandi á
jórðinni. Hinn deyjandi guðssonur hrópar til himins: „Guð