Morgunn - 01.01.1978, Síða 60

58
MORGUNN
vestur í Kaliforníu. Var sagt frá þessu í ýmsum erlendum
blöðum á þeim tíma, svo að spá erlendu spákonunnar á vegum
Sigurðar Jónassonar hafði þá reynst rétt á vissan hátt.
Um það bil ári síðar var þess farið á leit við föður minn
af hálfu Duke University í Bandaríkjunum, að hann endur-
tæki þessa tilraun og kæmi fram í gegnum miðil þar á þeirra
vegum. En sökum veikinda sinna treysti hann sér ekki til þess
að endurtaka tilraunina.
Því miður er það svo, að maður heldur ekki nærri öllu til
haga sem síðar kynni að reynast mikilvægt og föður mínum
var ekki sýnt um að halda neinu slíku til haga sem snerti
dulræna hæfileika hans. En það væri frcðlegt og gaman að
leita uppi frásagnir af þessu í erlendum blöðum, sem að ég
man eftir að ameríski geðlæknirinn, Anita Muhl, sendi föður
minum frá Bandaríkjunum, en þessa var líka getið i blöðum
á Norðurlöndum.
Fyrsta yfirskilvitlega reynsla sjálfs mín var, þegar ég var
5—6 ára. Við systkinin vorum sjö og ég næst yngstur. —
Umrætt atvik átti sér stað einn vetrarmorgun í svartasta
skammdeginu. Við þrír yngstu bræðurnir vorum að klæða
okkur. Hjá okkur var þjónustustúlka, sem hét Guðlaug en var
kölluð Lauga og önnur kona, nýkomin utan af spitalanum.
En okkur var veitt meira atlæti en oft endra nær, því for-
eldrar okkar höfðu orðið veðurtepptir i bænum um nóttina
vegna aftaka veðurs, en það hafði ekki hent þau fyrr né síðar.
Ung kona, sem starfaði á spítalanum, hafði samt brotist í
gegnum vonskuveðrið um nóttina og komist mjög illa til
reika í hús.
Þar sem við vorum þarna öll saman komin, heyrum við
skyndilega að farið er að leika sálminn „Fögur er foldin“ á
píanó móður minnar i næstu stofu. Við vissum að þarna gat
enginn verið inni og okkur datt helst í hug, að köttur hefði
farið upp á nótnaborðið og gengið eftir því og á þann hátt
hefði lagið orðið ti). Ég og eldri bróðir minn hlupum inn i
gestastofuna, þar sem píanóið var, og þar var auðvitað enginn
inni og ekki neinn köttur heldur, en við sáum, hvernig nót-