Morgunn - 01.01.1978, Síða 78

76
MORGUNN
ritstjóri sátum saman og vorum að taka þátt í spurningakeppni
um sögu og staðhætti Skotlands. Þá heyrðum við allt í einu
fréttir frá íslenska útvarpinu: „Það sorglega slys varð á Akra-
nesi i gær að drengurinn Þórður Ásmundur Ármannsson
drukknaði við bryggjuna i Lambhúsasundi". Hann var syst-
ursonur minn. Lg hefði frekar átt að hugsa um þessi nöfn á
drengjunum heima en á fyrirtækjunum, þegar ég var að
reyna að ráða drauminn. — Þess má geta að drengurinn átti
heima í næsta húsi við Bíóhöllina.
5. Á afmælisdegi mínum 11. mars . . . þeim fyrsta eftir að
faðir minn dó, fékk ég kaffi í rúmið kl. 8 um morguninn.
Kona min fór út og ég var einn í húsinu og sofnaði aftur. —
Þá dreymdi mig að ég væri staddur niðri á stigapallinum og
faðir minn stendur hjá mér. Ég vissi að hann var dáinn og
hugsaði mér að nú skyldi ég spyrja hann hvernig það væri
hinum megin, sem ég gerði. Hann sagði: „Það er fullkomn-
ara“. Þegar ég ætlaði að spyrja hann frekar, dró hann hönd-
ina úr minni, en ég hafði haldið mjög fast í hana, og fann
fyrir henni eins og þetta væri raunveruleiki. — Ég fékk ekki
meira að heyra og fór aftur upp stigann og inn í svefnher-
bergið, en þegar ég kom inn, sá ég sjálfan mig liggja í rúminu,
sem var við dyrnar til hægri. — Mér fannst ég smjúga inn í
sjálfan mig og þar með var draumurinn búinn. Seinna las ég
um að aðrir höfðu orðið fyrir líkri reynslu.
6. Guðmundur Elíasson, sjómaður, Benediktssonar var stadd-
ur heima hjá okkur. ■— Hann var kenndur og ég var að hiðja
hann að fara heim til konu og barna. ■—■ Hann var alltaf að
segja mér og konu minni að hann sæi sjálfan sig á fleka úti
á sjó, og að hann ætti ekki langt eftir. Ég andmælti þessu,
en hann hélt fast við sína meiningu. — Þá sagði ég við hann:
„Jæja, ef þetta skeður, láttu mig þá verða varan við þig“,
sem hann lofaði og tók í hönd mína upp á það. — Þegar tog-
arinn „Júlí“ fórst við Newfoundland, með allri áhöfn, en
Guðmundur var þeirra á meðal, var ég að ganga niður að
höfn til þess að athuga um bát, sem var ekki lentur. — Ég var