Morgunn - 01.01.1978, Qupperneq 89

RADDIR LESENDA
87
Kent, Englandi 11. des. 1977.
Hr. ritstj. Ævar R. Kvaran,
Tímaritið Morgunn, Reykjavík.
Kæri Ævar Kvaran.
Um síðastliðin áramót kom út á vegum Hafsteins Guð-
mundssonar dálítið ljóðakver eftir mig, og nefnist Haugfé.
Vitanlega gat ég ekki sjálfur annast prófarkalestur, og gerði
dr. Finnur Sigmundsson jiað fyrir mig, og að vonum ágætlega.
En ihann varð að treysta á handrit mitt, og því var dálítið
ófátt, því ég er tekinn mjög að sljóvgast. Versti misbresturinn
á handritinu var sá, að af fimm erinda kvæði, vantaði jirjú hin
siðustu og er kvæðið snubbótt án þeirra. En nú hefi ég fundið
þau og vildi mjög gjarna koma þessu smákvæði út heilu. En
i’áð til þess sá ég engin, unz í dag því sló niður í mig eins og
leiftri, að vera mætti að þú gætir leyst vandann, því efnisins
vegna ætti kvæðið ekki illa heima í Morgni. Hafsteinn veit
ekkert um þetta slys, en ef við lestur kvæðisins, sem ég legg
hér með, þú skyldir líta á erindin sem tækileg, vildi ég mega
biðja þig að hringja til hans og ræða málið við hann. Ef úr-
slitin yrðu þau, að þú tækir erindin til birtingar, bið ég jiig
oð gera það með jieirri skýringu, að erindin tvö hefðu orðið
eftir hjá mér þegar ég sendi handrit mitt, og að þarna sé um
að ræða kvæðið á bls. 93 i kveri mínu Haugfé. — Fleira held
eg ekki að ég þurfi um þetta að segja.
Öska þér gleðilegra jóla, og er, með alúðarkveðju, þinn
einlægui. Snœbjörn Jónsson.
PS Óska það skýrt tekið fram, að ég einn á sök á þessari slysni.
KYNSLÓÐ AÐ HVERFA
Vinir falla, unz ég er
einn að kalla um sviðið;