Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 18

Undarleg atburðarás
MORGUNN
krabbamein. Var ég ekki með þessu í besta falli að gera mig
að fífli?
Allar þessar spurningar leituðu í huga minn á meðan ég
tók þá örlagaríku ákvörðun, hvort ég ætti að fara að gera
tilraunir með jurtaseyðið.
Stundum fylltist ég efasemdum og fannst þá að þetta væri
eins og hver önnur meinloka, en þá varð mér hugsað til allra
þeirra undarlegu atvika sem hent höfðu mig á liðnum árum.
Þessi atvik gátu ekki verið tilviljun ein. Til þess voru þau of
margslungin og virtust miða að einu ákveðnu marki, semsé
að lækna dauðvona fólk af banvænum sj úkdómi. Hafði mér
ekki verið falið það verkefni, ásamt fleirum að koma þessari
vitneskju á framfæri? Hvernig var hægt að skilja þessi
síendurteknu dularfuUu atvik á annan veg? Gat ég skorast
undan að inna þetta verk af hendi? Var það siðferðilega rétt?
Var ekki betra að taka þá áhættu sem fylgdi því að prófa
jurtalyfið, heldur en að gera ekkert, og láta sjúka fólkið bara
deyja? Væru upplýsingarnar sem mér höfðu verið gefnar
réttar, mætti e.t.v. hjálpa einhverjum. Var ekki skylda mín
að reyna það? Hver er skylda manns við aðra? Er ekki meira
virði ef takast mætti að bjarga einu mannslífi, heldur en það
þó að einhverjir teldu mig vera svolítið bUaðan að halda að
ég gæti læknað fólk með seyði af nokkrum jurtum?
Þannig spurði ég sjálfan mig og eftir því sem ég hugsaði
meira um það, sannfærðist égbetur ogbetur um að það væri
blátt áfram skylda mín að gera þessa tilraun.
Eg bjó því til seyði eftir uppskriftinni frá Eggert sáluga
Briem og drakk sjálfur vænan slurk tU að prófa fyrst á
sjálfum mér, ef þetta væri einhver ólyfjan sem gerði fólk
veikt. Svo var þó ekki og eftir það fór ég að prófa lyfið á
„ólæknandi" krabbameinssjúkUngum.
Jurtalyfið prófað
Fyrsti sjúklingurinn sem reyndi nýja lyfið var kona með
sjaldgæfa tegund lungnakrabbameins. Búið var að taka úr
16