Morgunn


Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 54

Morgunn - 01.06.1990, Blaðsíða 54
Dulræn skynjun dýra MORGUNN sem búast mátti við ef alger tilviijun hefði ráðið ferðinni. Samt sem áður höfðu hundarnir tilhneigingu til þess að gera best í upphafi tilraunanna en eftir það minnkaði ná- kvæmnin hjá þeim. Herinn ákvað að lokum að hætta þessum tilraunum, þrátt fyrir þá staðreynd að þær hefðu gefið niðurstöður sem lofuðu góðu. Arangurinn var ekki nógu stöðugur og það að þjálfa hunda til æðri skynjunar myndi ekki verða nógu hagkvæmur kostur. Það sem þeir settu helst fyrir sig var það að hundarnir gátu ekki einir og sér leitað að og fundið sprengjur. Þjálfari þeirra varð að leiða þá um svæðið. Sennilega var flóknasta tilraunin með hunda sem við- fangsefni framkvæmd nokkrum árum eftir að verkefni dr. Rhines lauk, en það var þegar Dr. Aristede Esser, sálfræð- ingur við Rockland ríkisspítalann í New York, framkvæmdi röð snjallra tilrauna árið 1975. Þær voru augljóslega tii- komnar vegna orðróms sem var útbreiddur á 6. áratugnum en samkvæmt honum voru Rússar að gera tilraunir með æðri skynjun hjá dýrum. Eitt atriði þessa orðróms sagði frá því að Rússar hefðu sent nokkra kanínuunga með kafbáti á haf út en haldið móður þeirra á rannsóknastofu inn í landi. Sagan sagði að þegar þeir hefðu annað hvort drepið eða hrætt ungana, þá hefði móðirin orðið verulega óróleg á nákvæmlega sama andartaki. Sannindi þessarar sögu hafa aldrei verið staðfest, þó að tveir blaðamenn, Sheila Ostrand- er ogLynn Schoeder, sem fóru til Sovétríkjanna til að athuga þar tilraunir í dulsálarfræði, endurtaki söguna í bók sinni „Psychic Discoveries Behind The Iron Curtain." En hvað svo sem segja má um söguna, þá gaf hún dr. Esser hug- myndina að tilraun hans - eða að því er virtist a.m.k. Dr. Esser framkvæmdi um síðir fjölda tilrauna til þess að komast að því hvort hundar gætu brugðist við hugskeytum þegar húsbændur þeirra eða skyldir hundar urðu fyrir ein- hverri ógnun. I einni tilrauninni notaðist hann við tvö herbergi sem staðsett voru í sitt hvorum enda sjúkrahússins þar sem hann starfaði. Tveir hundar sem höfðu verið þjálf- aðir til veiða, voru settir inn í annað herbergið. Á herberginu var gluggi þannig að hægt var að fylgjast vandlega með 52
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.