Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 53
Viðar]
HVAÐ MÁ GJÖRA
9
47
u5u brauði, kjötseyði, hænsnakjöti, stöppuðum kartöflum
og léttum grautum og súpum úr rísmjöli, sagó og sigtuð-
um ávöxtum.
Sé um mikla hægðatregðu að ræða, er jafnan bezt að
neyta fæðu, sem er úrgangsmikil og örvar þannig þarma og
ristil til frekari starfsemi. Þar undir má telja t. d. rúgbrauð,
kjarnabrauð, mysuost, rúggraut, grænmeti, ávexti, ber,
hunang, „marmelade“ og kalda drykki. Göngur, leikfimi
og íþróttir bæta oft úr þessu og einnig nudd á kviðinn.
Forðast skal hægðalyf í lengstu lög. Það er þýðingarmikið
að gjöra sér far um að venja þarmana á að tæma sig á
ákveðnum tíma.
Þegar um er að' ræða nýrnasjúkdóma, einkum nýrna-
bólgu, ber sérstaklega að forðast saltaðan mat og eggj-
hvíturíkan. Einkum ber þá að forðast mikið kjötát, innýfli
öll svo sem nýru og lifur, þá kaffi og áfenga drykki. Venju-
lega þolist mjólk vel. Mataræði við gigtarsjúkdóma og
hjartasjúkdóma er líkt og við nýrnasjúkdóma. Saltmeti og
mikla vökvun ber einkum að forðast við hjartasjúkdóma.
Oft er nauðsynlegt að fita sjúklinga og ber þá einkum að
gefa þeim kolvetnaríka og fituríka fæðu, svo sem smjör,
rjóma, kjötmat, sykurefni allskonar, en þó því aðeins, að
meltingarfærin þoli slíkan mat.
Ég verð að láta þennan inngang nægja til þess að skýra
helztu atriðin í hjúkrun sjúkra á heimilum og mataræði,
hvorttveggja tekið í stórum dráttum frá almennu sjónar-
miði.
Skal ég nú leitast við að skýra frá nokkrum atriðum, er
gott er að vita deili á, er bráðan sjúkdóm ber að höndum.
Því efni vil ég leyfa mér að skipta í þessa aðalflokka:
1. Bráðir sjúkdómar með sérstakri smithættu.
2. Skyndileg sjúkdómseinkenni frá heila eða taugakerfi.
3. Skyndileg sjúkdómseinkenni frá öndunarfærum og
brjóstholi.
4. Skyndileg sjúkdómseinkenni frá kviðarholi.
5. Skyndileg sjúkdómseinkenni frá útlimum.