Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 62
56
HVAÐ MÁ GJÖRA.. ..?
[Viðar
sjúklinginn drekka mikið í slíkum tilfellum og raunar
skaðlegt, það gjörir ekki annað en þenja út blöðru, sem
eigi getur tæmt sig hjálparlaust og eykur aðeins þjáningar
hins sjúka).
5. Skyndileg sjúkdómseinkenni frá útlimum eru algeng
og margvísleg.
Skal hér lauslega drepið á fingurmein og sárasjúkdóma,
sogæðabólgu, bláæðabólgu (blóðtappa), sinaskeiðabólgu
og bjúg.
Það er algengt, að almenningur fáist talsvert við sár og
bólgu t. d. í höndum og fingrum, enda er slíkt daglegt brauð
að heita má. Mjög þýðingarmikið atriði til þess að fyrir-
byggja, að illska hlaupi í skeinu og smásár, er hirðing handa
og nagla. Nauðsynlegt er, að þeir, sem í óþrifaverk ganga,
bursti hendur með sápu mjög vandlega að loknu dagsverki
og hreinsi vel neglurnar, og væri æskilegt, að hver erfið-
ismaður burstaði hendurnar á eftir upp úr suðuspíritus
eða néri honum inn í hörundið. Fyllstu varúðar ber að
gæta með öll smásár, hreinsa þau vel og vandlega með
soðnu vatni og sápu, spritti og jobáburði, ein-kum um-
hverfis sárið og binda síðan vandlega um með dauðhreins-
uðu (steril) bindi. Enginn ólæknisfróður ætti að skera í
ígerðir á fingrum t. d., því að mikið er í húfi, ef illa tekst
til. Aldrei skal kreista lokaðar bólgur. Slíkt er aðeins til
þess að pressa sýklana lengra inn í vefinn og hleypa illsku
í allt saman. Hitt er annað mál, þótt kreistur sé út gröftur,
ef gat er komið á ígerð, þ.e., ef þegar er afrás fyrir hendi.
Takist illa til með sár, getur komið bólga í sogæðarnar,
sem frá sárinu liggja. Lýsir það sér í rauðum rákum svar-
andi til sogæðanna, eitlar bólgna og hiti kemur tiltölu-
lega fljótt. Þetta er í daglegu tali nefnt blóðeitrun, en er
það ekki í raun og veru. Meðferð almennings sé fólgin í
sprittbökstrum, heitum bökstrum, limurinn sé settur í
fullkomna kyrrð, helzt með spelkum, og læknis vitjað sem
fyrst.