Viðar - 01.01.1939, Blaðsíða 111
Viðar]
BORGPIRZK ÆSKA PYRIR SJÖTÍU ÁRUM
105
vegar. En aftur á móti voru það hin fjölbreyttu störf við
erfið skilyrði, sem þörfnuðust úrræða og áb|rrgð fylgdi, er
vöktu bæði skilning og athygli, svo sem langar lestaferðir,
fjallgöngur, fuglaveiðar og sjómennska auk margbreyttra
heimilisverka bæði úti og inni. Þetta var í raun og veru
háskóli ungra sveitapilta hér fyrir sjötíu árum, og með þessa
einu búfræðslu lögðu þeir út í það að verða heimilisfeður,
sæju þeir til þess nokkur ráð. Auðvitað var þeim í mörgu
áfátt, en hófsemi, iðni og nægjusemi voru þá almennar
dyggðir. Sjóndeildarhringurinn var þröngur og það glapti
ekki sýn að leita með hugann langt yfir skammt. Umhyggj-
an fyrir óumflýjanlegum heimilisverkum og bjargræðisút-
vegi tók hugann allan. Menn urðu elskir að átthögunum
og fénaði þeim, sem þar fæddist, óx og dafnaði fyrir aug-
um þeirra. Varð því heimilið og umhverfi þess þeirra heim-
ur. Mark og mið allra dugandi æskumanna var það, að
verða efnalega sjálfum sér nógur, því að af reynslunni varð
séð, hvaða niðurlæging beið þeirra, sem urðu annarra hand-
bendi. Og þeir, sem fæddust í fátækt, urðu frá blautu barns-
beini að vinna sig upp með sparnaði og hófsemi. Urðu þeir
því að leita síns æskuunaðar á annan veg en með eyðslu
fengins fjár. Og samanborið við nútímann mætti segja, að
sú kynslóð, sem þá var að vaxa, hefði ekki lifað neina
æsku. En fólkið gladdi sig þá við lítið og undi því, sem var,
meðan ekki þekktist annað betra.
í marz 1939.