Morgunblaðið - 06.09.2009, Page 30

30 Uppruninn
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. SEPTEMBER 2009
Sameinuð Ég ásamt Janaka, bróður mínum og Bai amma (mömmu). Janaka er eini albróðir minn, en samtals á ég átta systkini, fædd á Sri Lanka.
Þ
au skipti sem ég hugsaði
til móður minnar á Srí
Lanka lá ég einhvers
staðar í kyrrð og ímynd-
aði mér hár hennar svart
og liðað, hendur hennar mjúkar,
sætan ilminn af henni og hvernig
væri að liggja í öruggum faðmi
hennar. Þetta gerði ég örsjaldan en
djúpt í vitund minni vissi ég að hún
var raunveruleg, að hún væri blóð-
móðir mín og að hún ætti hluta af
mér. Eftir því sem ég eltist ýtti ég
þessu lengra frá mér, lokaði á til-
finningar. Mér fannst sú hugmynd
að hitta hana og kynnast vera ein-
tómir draumórar og ekkert vit að
vera með frekari vangaveltur.
Þegar ég varð 21 árs eignaðist ég
litla prinsessu, Asíu Björk, ljós lífs
míns. Ég fór að skilja betur hvers
eðlis blóðbönd væru og hugsaði
sterkar og meira til móður minnar á
Srí Lanka. Ég vildi kynnast upprun-
anum og sérstaklega vildi ég kynna
Asíu fyrir Srí Lanka, fólkinu, hefð-
unum og sögunni. Frá því ég var lít-
il hef ég viljað gefa til baka, því að
ég hef ætíð verið þakklát fyrir að
hafa fengið tækifæri á Íslandi. Ein-
hver ástæða væri fyrir því og ein-
hvern veginn yrði ég að endurgjalda
það.
Ættleiðingarskjöl
og undirbúningur
Þegar ég var 22 ára fékk ég ætt-
leiðingarpappírana mína, sem ég fór
í gegnum í leit að svörum. Hand-
skrifað blað á meðal pappíranna
vakti áhuga minn, en þar komu
fram aldur og nöfn bróður míns,
systur, föður og móður. Ég fór með
pappírana á skrifstofu Íslenskrar
ættleiðingar sumarið 2008 og talaði
við yndislega konu að nafni Guðrún,
sem hjálpaði mér að finna heim-
ilisföngin. Guðrún fræddi mig aðeins
um Srí Lanka og gaf mér nöfn og
símanúmer hjá þeim sem mögulega
gætu hjálpað mér í leit að upprun-
anum og við undirbúning ferðalags
til Srí Lanka. Hún benti mér á að
senda bréf á eitt heimilisfangið.
Eftir fáeina mánuði, vangaveltur
og jólafrí í skólanum, 4. janúar sl.,
sendi ég bréf ásamt mynd af mér og
Asíu. Hinn 14. janúar barst mér
svar í tölvupósti: ,,Message From
Your BROTHER“ var fyrirsögnin,
ég ætlaði ekki að trúa mínum eigin
augum. Í bréfinu stóð að móðir mín
hefði fengið bréfið, hún væri ham-
ingjusöm yfir því að mér gengi vel,
Loksins vissi ég eitt-
hvað um rætur mínar
Söndru Oddsdóttur
fannst hún heppin að
hafa verið ættleidd frá
Srí Lanka til Íslands.
Þegar hún eignaðist
sjálf dóttur hvarflaði
hugur hennar þó æ oft-
ar til blóðmóður sinnar
og þráin eftir að leita
upprunans varð sífellt
sterkari. Hér segir hún
frá mestu upplifun lífs
síns, eins og hún kallar
það, þegar hún hitti
móður sína og systkini
á Srí Lanka.
Mæðgur Með Bai amma heima í stofu í húsi systur minnar.
að ég ætti bróður, Janaka, 28 ára,
sem ég gæti haft samband við í
síma … eða sent bréf. Ég var í skól-
anum þegar ég las bréfið og ef ég
væri ekki með eyru hefði brosið náð
allan hringinn. Hamingja og gleði
fyllti hjarta mitt.
Eftir að stóra tá hafði rétt snert
jörðina og ég var búin að deila frétt-
unum með mínum nánustu hringdi
ég í bróður minn. Fyrstu mín-
úturnar hlógum við bara, hann tal-
aði litla ensku en var með enska
orðabók sér til stuðnings. Í ljós kom
að ég átti átta systkini, Janaka var
albróðir minn en hin átti mamma
með öðrum manni. Faðir okkar yf-
irgaf heimilið þegar hún var ólétt að
mér, Janaka vissi fyrst af mér fyrir
tveimur árum og baðst afsökunar á
að hafa ekki haldið á mér og huggað
áður en ég var send í burtu.
Janaka er kvæntur yndislegri
konu og á átta ára strák sem heitir
Akashe með fyrri konu sinni. Hann
býr í Colombo en móðir okkar
ásamt einni hálfsystur minni og
tveimur sonum hennar búa í sveit
skammt frá Anuradhapura, sem er
þriggja tíma akstur frá Colombo.
Þar býr einnig hálfbróðir okkar
ásamt konu og börnum, eina hálf-
systur eigum við í Singapúr en þrjú
af hálfsystkinum okkar eru látin.
Innan viku barst mér bréf með
myndum af mömmu, Janaka og eig-
inkonu hans. Þær opnuðu mér nýjan
heim, heim sem ég gjarnan vildi fá
að upplifa. Ég var tilbúin að leggja
á vit ævintýranna án nokkurra
væntinga þannig að stefnan var tek-
in á Srí Lanka hinn 1. maí sl. ásamt
góðvini mínum, Brynleifi, sem ég
treysti fyrir lífi mínu.
Janaka bróðir og fjölskylda
Eftir 35 tíma ferðalag lentum við
síðdegis í Colombo í sól og 32 stiga
hita. Ég var ekki lengi að koma
auga á Janaka, sem gekk á móti
mér með bros á vör. Hann er með
einstaklega góða og hlýja nærveru
og passaði vel upp á litlu systur og
sá til þess að mér liði sem best. Á
Fagnaðarfundir Ég og mamma.
flugvöllinn kom einnig kona hans,
ein af systrum hennar og tvær
frænkur. Þær voru svolítið feimnar í
fyrstu en ekki leið á löngu þar til
þær voru farnar að flissa í smá-
rútunni á leiðinni heim til bróður
míns.
Mér fannst ég vera á kunn-
uglegum slóðum, vegirnir voru mjó-
ir og umferðin skemmtilega geggj-
uð. Húsin voru misstór og alls konar
lit, ennþá þrengri vegir lágu frá að-
alveginum þar sem húsin voru fleiri
en dreifðari, mikill gróður, há
pálmatré, hólar og fjöll og hrís-
grjónaakrar á milli. Hér og þar voru
ávaxtabásar, þar sem menn gátu
svalað þorstanum, og búddalíkneski
blöstu hvarvetna við. Sum voru lítil í
glerrömmum, önnur meira en 40
metra há.
Þegar komið var á leiðarenda
gengum við upp örmjóan göngustíg
með tré og gróður allt í kring. Þar
og á veröndum húsanna stóðu konur
og börn og buðu okkur velkomin.
Allir vissu af komu minni, ég var á
heimaslóðum og fólkið, með hlýju í
hjarta og bros á vör, veitti mér sál-
arró. Þegar við komum inn í vel
snyrtan og fallegan garð tók
tengdamóðir Janaka vel á móti okk-
ur, kynnti mig fyrir dætrum sínum,
barnabörnum og aldraðri móður,
sem horfði djúpt í augu mín, greip
um hendur mínar, hneigði höfuðið
og heilsaði mér með orðinu abowan,
sem er kveðja þeirra á singhale og
tungumál ættbálksins míns.
Mér var vísað á stól í fjólublárri
forstofunni ásamt þeim fullorðnu
meðan stúlkur, börnin og amman
stóðu í dyragættinni og fylgdust
spennt með. Þegar mér var boðið
upp á eitthvað að drekka var vatn
það eina sem mér datt í hug. Þá var
náð í appelsínugula kókoshnetu úti í
garði, skorið í hana gat með lítilli
sveðju og þar með fékk ég þann
mest svalandi drykk sem ég hef
bragðað. „Þetta er vatn okkar Srí
Lanka-búa,“ heyrðist í einum
frændanum.
Eftir að nágrannar höfðu heilsað
Búdda Akarn, 500 m búddastytta.