Saga - 1952, Blaðsíða 9

267
getins barns. Ef venjulegt frillulífi var, þá var
nauðsyn að fá vitneskju um faðerni til þess að
koma fram refsingu fyrir frillulífisbrot á hend-
ur barnsföður og til þess að fá úr skorið um
framfæranda barnsins. Mátti og vera, að barn-
ið væri getið í meinum, annaðhvort, að það væri
getið í hórdómi eða foreldrar þess væru of skyld-
ir eða mægðir að lögum, nema hvort tveggja
væri. Þá varðaði hórbrot fyrsta sinni framið
6 mörkum vaðmála hvort, eða 12 mörkum bæði,
en þetta brot mátti að auki draga til hjónaskiln-
aðar, ef sá aðili, sem saklaus var, krafðist þess.
Samfarir of skyldra eða of mægðra vörðuðu líf-
láti, hýðingum og allt niður í fésektir, eftir því
hversu frændsemi eða mægðir voru nánar. Sam-
farir milli manns og systur konu hans vörðuðu
þá dauðarefsingu.1)
Barnsfæðing Þórdísar staðfesti byggðarróm-
inn um karlafar hennar. En hann hefur ekki
látið við bamshöfn Þórdísar sitja. Nú var að
feðra barnið, og orðrómurinn hefur varla látið
á sér standa að gera það. Að sögn fógeta, sem
síðar verður vikið að, voru engir karlmenn á
Sólheimum um þessar mundir, nema Tómas
Böðvarsson, en ekki er þetta sennilegt, því að
naumast hefur Tómas verið einyrki. Og þótt
svo hefði verið, þá kunnu þó einhverir að hafa
verið þar á bæjum í grennd, sem líklegir máttu
vera til faðernis barns Þórdísar, en byggðarorð
hefur sennilega farið af of nánum kynnum
þeirra mághjúanna, Tómasar og Þórdísar. Hafa
sennilega dylgjur komið upp um það, að hann
1) Stóridómur er meðal annars gefinn út í ísl. forn-
bréfasafni XIV. 271-276.