Saga - 1952, Qupperneq 42

300
siða, að þær ganga í karlfötum“, þá varðar það
fjörbaugsgarð1). En höfundur notar karlbún-
að kvenna einnig á annan veg og einmitt í sama
skyni og fyrirmynd hans gerði. Hann lætur
konur búast karlfötum í 63. kap. sögunnar til
þess að dylja, að þar séu konur á ferð. Helgi
Harðbeinsson skipar konum þeim, er í selinu
voru hjá honum, að „snarask í karlföt“ og
taka hesta þá, er hjá selinu voru, og ríða sem
hvatast burt; „kann vera, at þeir, sem nær oss
sitja, þekki eigi, hvárt þar ríða karlar eða
konur“.
Þá víkur sögunni aftur til Þorvarðs. Svo vill
til, að frá þessari fyrstu utanför hans segir í
Prestssögu Guðmundar góða2). Fyllir hún og
Sturlu saga hvor aðra upp um þetta atriði, en
Guðmundar saga getur Yngvildar ekki. Þor-
varður var nú átján vetra gamall og réð sér
far með skipi, sem hirðmaður Inga konungs
Haraldssonar, Jón að nafni, stýrði. Nú rauf
Jón loforð sitt um farið og lét í haf án þess að
Þorvarður kæmist með. En svo vel tókst til
fyrir Þorvarð, að honum heppnaðist þegar í
stað að fá far á öðru skipi, með kaupmönnum,
sem ekki eru nafngreindir, en það skip hefur
einnig legið í höfn inni í Eyjafirði, væntanlega
að Gásum. Um brottför þessa skips segir í
Sturlu sögu: ,,Ok er kaupmenn lögðu út eftir
firði, hlóðu þeir segli ok skutu báti ok reru
yfir á Galmansströnd. Ok gekk Yngvildur þar
á skip ok fór í brott með Þorvarði".
1) Grg. Ib 47.
2) Sturl. I. 116.