Saga - 1952, Blaðsíða 82

340
in. Biskupinn liggur máttvana í rekkju sinni
með fúasár á fótum vegna sjálfspyntingar við
að ganga berfættur í snjóum og frostum.
En það er vert að hafa yfir aftur og athuga
nánar þessar setningar: Þar voru og aSrir
menn, þeir er bislcups vinir voru. — Hann hafði
þá þegar milcla sJcapraun af viðurvist manna
og bar þolinmóðlega. — Klængur bislcup lá í
rekJcju með litlum mætti.
Það getur varla leikið nokkur vafi á því, að
það voru þessir vinir biskupsins, sem fengu
biskupsefni skapraunar, og að því er virðist við
fyrstu sýn. Hverir voru þessir menn? Biskups-
efni hafði fengið í hendur öll forráð staðarins
— ráðsmennsku yfir öllum hlutum, sem til-
heyrðu biskupssetrinu — eins og segir berum
orðum í latínubroti af Þorláks sögu, og hafði
sér við hlið Gizur Hallsson og Jón oftsson, en
kaus þó heldur að þola skapraunina en að vísa
þessum ónefndu mönnum burt af staðnum. Þeir
hafa hlotið að vera miklir fyrir sér, ef þeir hafa
dvalizt þarna ekki að eins til skapraunar bisk-
upsefni, heldur einnig í óþökk höfðingjanna,
traustustu vina biskupsins.
Hinir ónefndu vinir biskupsins hafa hlotið
að vera bundnir honum sérstaklega sterkum
böndum og dvalizt á staðnum í vanmætti hans
undir vernd og í skjóli hinna ágætu höfðingja.
Spurningunni að ofan verður ekki svarað nema
á einn veg. Hér getur ekki verið um aðra menn
að ræða en hina bersyndugu konu, barnsmóður
biskupsins, sem nú hefur verið að hjúkra ást-
vini sínum, og haft forsagnir á staðnum, og