Saga - 1952, Blaðsíða 79

337
einkabréf um þetta efni, sem ekki hefur geymzt,
eins og hitt. Ekki er það líklegt, að þessi boð-
skapur erkibiskupsins hafi verið birtur almenn-
ingi á alþingi, því að svo mörg atriði voru þar,
sem ekki voru til þess fallin, þar á meðal utan-
stefnur hinna sakbornu manna á fund erki-
biskups og konungs. Og fullkomið efamál er
það, að „þessi boðorð hafi flutt verið um landið
innan“, eins og segir í bréfinu og ætlast er til,
að gert sé. Þess verður ekki vai’t, að nokkur
siðabreytni hafi fyrst um sinn átt sér stað, er
rekja megi til þessa bréfs.
Kjör eftirmanns Klængs biskups fór fram á
alþingi 1174, bréf erkibiskups hefur því borizt
vorið þetta ár. Hungurvaka segir, að það hafi
verið allra manna ráð á alþingi, að Klængur
biskup „skyldi kjósa þann, sem hann vildi til
biskups eftir sig, en hann kaus Þorlák Þórhalls-
son“. f Þorláks sögu segir gerr frá þessu bisk-
upskjöri. Ásamt Þorláki ábóta þóttu tveir menn
aðrir vel fallnir til biskupsdóms: ögmundur
Kálfsson ábóti í Flatey, „hinn mesti skörung-
ur“, og Páll Sölvason, „góður prestur og göf-
ugur“, „mikill lærdómsmaður og bezti bú-
þegn"1). Mikill ágreiningur virðist hafa verið
um, hver þessara manna ætti að hljóta biskups-
tignina. Sennilega hefur mönnum verið kunn-
ugt, að fjárhagur stólsins var örðugur og því
talið, að velja þyrfti til biskups mann, er væri
kunnur að skörungsskap og góðri fjárgæzlu,
en Þorlák ábóta hafa fáir þekkt. Telja má það
efalaust, að áður en til alþingis kom, hafi það
1) Bisk. I. 98—99 og 272—273.
Saga . 22