Saga - 1952, Qupperneq 22

280
þeim hætti, sem hún var fengin. Lögmaður hef-
ur þó sennilega ekki farið af þinginu þegar í
stað, enda hefði hann átt að nefna dóm um mál
Þórdísar, ef til slíks hefði komið, og leiða til
lykta dóm um föngun Tómasar. En engir voru
til dómnefnu og ætla má, að lögmaður hafi haft
Þórdísi með sér heim af þingi. Fógeti hefur svo
haldið suður til Bessastaða, en það eitt hafði
hann upp úr ferðinni að fá svokallaða faðernis-
lýsingu Þórdísar með hótun um pyndingar og
sennilega heyra hana þegar tekna aftur.
Höfuðsmanni hefur að líkindum þótt erindi
fógeta á Vallalaugarþing hafa orðið fulllítið. Til
er kvörtun eða kæra, sem höfuðsmaður sýnist
hafa sent konungi um framferði Islendinga og
meðferð þeirra á barnsfaðernismálum, og er
það sérstaklega nefnt, að fógeti höfuðsmanns
hafi sagzt hafa verið viðstaddur, er biskup hafi
spurt eina slíka barnsmóður, en hún hafi varið
sig svo „artigen", að biskup hafi gengið frá og
sagt, að bezt væri að fela málið á vald drottins.
Síðan hafi konan undir eins lýst bónda systur
sinnar föður að barninu, er hún sá böðulinn
„med en jomfru" (þ. e. skrúfuklemmuna). Því
næst segir höfuðsmaður, að það sé sannarlega
þörf á því, að beitt sé viðeigandi þvingunarráð-
um við slíkar forhertar og guðlausar manneskj-
ur, enda þótt recessinn banni slíkt, áður en dóm-
um sé genginn.1) Virðist ekki geta orkað tví-
mælis, að hér sé átt við atburðina á Vallalaugar-
þingi árið 1612.
Nú fara engar sögur af Þórdísi og máli henn-
ar fyrr en 1618, og voru þá 10 ár liðin síðan
1) Alþb. ísl. IV. 327.