Saga - 1952, Blaðsíða 84

342
ur biskup var, viljum vér það og ætla, að rausn
hans muni uppi vera meðan ísland er byggt“,
þá er það í rauninni alls ekki þessi skörungur,
sem réð vali Þorláks ábóta til biskups. Höfund-
ur leynir oss því, að það voru afleiðingar ásta-
mála Klængs biskups og Yngvildar Þorgils-
dóttur, sem ollu þeim hvörfum í lífi þessa glæsi-
lega manns, að hann kaus hinn vammlausa
ábóta í Veri til biskups eftir sig framar öllum.
Mun það sannast mála, að hinir góðu vinir
Klængs biskups, er höfundur Þorláks sögu vill
ekki nefna og með viðurvist sinni voru til skap-
raunar hinum hreinlífa klausturmanni, voru
þess valdandi með einberri tilvist sinni, að hann
var nú í Skálholt kominn og orðinn biskups-
efni þar.
Þá segir höfundur Hunguröku: „Var það
mikil gæfa Klængs biskups, er hann kaus þann
mann eftir sig, er nú er sannheilagur maður“.
Og enn segir hann: „Þorlákur ábóti stóð yfir
honum bæði grepti hans og andláti, og bar hon-
um allskonar giptusamlega til, er slíkur maður
skyldi yfir honum standa bæði lífs og önduð-
um“.
Eftir athugun á málavöxtum hljótum vér að
eigna konu þeirri, er hér hefur verið rætt um,
drjúgan hlut í þeirri giptu, sem Klængi biskupi
hlotnaðist og söguritarinn leggur svo mikla
áherzlu á, og þar með þeirri giptu íslendinga,
að blessaður Þorlákur settist á biskupsstól í
Skálholti.