Saga - 1952, Blaðsíða 80

338
verið hjartans áhugamál hins iðrandi guðs-
þjóns, meinlætamannsins Klængs biskups, að
einmitt þessi bænheiti, flékklausi og lærði hrein-
lífismaður settist í biskupssætið eftir hans dag.
Og þótt Þorlákur ábóti hafi farið til alþingis
í þetta sinn „svo sem af guði sendur“, má ætla
að hann hafi þangað komið vitandi um vilja
biskupsins og eftir beinni ósk hans. Þótt senni-
legt sé, að Jón Loftsson hafi verið fylgjandi
kjöri fóstbróður síns Þorláks ábóta, hefur það
varla ráðið mestu um úrskurð Klængs biskups,
hver biskupstignina skyldi hljóta að þessu sinni
og yrði til mestra nytja kristninni í landinu.
Höfð var að engu sú skipun erkibiskups, að
biskupsefni skyldi fara utan samsumars. Er
sýnilegt af þessu, að hvorki biskupsefni né
höfðingjar Skálholtsumdæmis hafa talið nauð-
syn að hraða biskupsvígslunni. Hafa höfðingj-
arnir að líkindum ekki viljað, að biskupsefni
færi utan, meðan Klængur biskup væri á lífi.
Kemur það heim við orð Þorláks sögu, að bisk-
upsefni hafi ekki verið það kappsmál eða talið
það nauðsynlegt að fara utan til biskupsvígslu,
fyrr en að Klængi biskupi látnum, en svo hafi
utanförin tafist af þeim ástæðum, sem sagan
greinir, um eitt ár1). Biskupsefni fór því að
biskupskjörinu loknu aftur heim í klaustur sitt,
„en bað Klæng biskup að hann skyldi hafa for-
ráð stóls og staðar þau missiri"2).
En er á árið leið, „gerðust fjárhagir úhægir
í Skálholti, urðu afvinnur miklar, en tillög lítil;
1) Bisk. I. 100 og 274.
2) Bisk. I. 99.