Saga - 1952, Blaðsíða 73

331
hann hafið á efri árum. Hin harða tiptun holds-
ins hefur sennilega átt rætur að rekja til hrös-
unar hans. Og svo geyst fór hann í sjálfspynt-
ingunum, að hann fékk sár og kaun af kulda
og meinlætum og öðrum óhægindum, er hann
nú hafði tamið sér1) Þetta sýnir glögglega, að
Klængur biskup hefur enginn miðlungsmaður
verið, hvorki í blíðu né stríðu.
Þá má einnig benda á það, að einmitt á sama
tíma hefur Klængur biskup beitt sér fyrir
munkalifnaði og stofnun klaustra. Árið 1166
vígði hann Hrein Styrmisson ábóta í Hítardal.
Að vísu fara engar sögur af klaustri þar, en
í sögu Árna biskups Þorlákssonar segir, að
þar hafi klaustur verið, enda krafðist hann
staðarins undir förræði kirkjunnar.2). Árið
1168 var klaustur sett í Þykkvabæ í Veri „at
ráði og forsjó Klængs biskups ok annarra vit-
urra manna3). Skömmu síðar vígði hann Þor-
lák Þórhallsson til ábóta þar. Árið 1172 var
sett klaustur í Flatey á Breiðafirði, og vígði
Klængur biskup þar til ábóta ögmund Kálfs-
son. Er það bersýnilegt, að hugur Klængs bisk-
ups hefur á þessum árum beinzt mjög að ein-
lífi og hreinlífi.
Sama árið og Klængur varð biskup, varð
sú breyting á yfirstjórn kirkjumála á Norður-
löndum, að sérstakur erkistóll var settur í Nið-
arósi og skyldi íslenzka kirkjan lúta undir
hann. Árið 1161 varð Eysteinn Erlendsson
1) Bisk. I. 83—84.
2) Bisk. I. 685.
3) S. st. bls. 270.