Organistablaðið - 02.12.1978, Side 23

ganga frá þvi að innan, enn fremur að rykbinda gólfið. Svo
kringum 20. janúar byrja ég að bera fyrstu hlutina úr orgel-
inu inn í bílskúrinn fyrrverandi. Fyrst stilli ég upp rörflautu
8’ og 4. mars spilaði ég fyrsta lagið á hana. Viku seinna voru
allar 16 raddirnar komnar í samband, en þá var eftir mikil
trésmíðavinna við lagfæringar og breytingar á framhlið orgelsins.
Er þessu þá öllu lokið núna?
Nei, það má segja, að lengi sé hægt að betrumbæta stilling-
ar á tengjum og hreyfibúnaði og hef ég alltaf verið að grípa
í slíkt öði'u hverju fram að þessu, auk þess er til dæmis eftir
að tónstilla.
Hvernig má útskýra það, að einn maður geti unnið svona
verk og það langt úti í sveit?
Ja, það má segja, að ég hafi haft öll verkfæri, sem til þurfti,
við hendina, hvort sem var á tré eða járn, þar sem ég er tré-
smiður að aðalatvinnu og hef hér verkstæði.
Þeir sem þekkja Ölaf, vita að þetta er þó ekki öll skýringin,
þar kemur líka til að hann er svo að segja alinn upp á hljóð-
færaviðgerðarverkstæði föður síns, Sigurjóns Kristjánssonar i For-
sæti, sem stundað hefur hljóðfæraviðgerðir frá unga aldri. Und-
anfarið hefur hann gert við eða gert upp um 10 harmóníum á
ári. Það er því varla tilviljun, að á þessum bæ hefur tekist að
koma upp hinu laskaða orgeli úr Vestmannaeyjum.
ORGANISTABI.AÐln 2->