SunnudagsMogginn - 23.05.2010, Blaðsíða 39

23. maí 2010 39
U
m þessar mundir fagna ég því að hafa verið bú-
settur í Taílandi í eitt ár. Ég tók vél frá Keflavík
16. maí 2009 og lenti á „Suwamabumi“ alþjóða-
flugvellinum við jaðar Bangkok-borgar sólar-
hring síðar. Námið hófst svo eftir tíu daga og nú lítur allt út
fyrir að eftir fimm mánuði útskrifist strákurinn með meist-
aragráðu í Suðaustur-Asíufræðum! Árið hefur liðið hratt og
verið ansi viðburðaríkt. Ég hef ekki getað ferðast mikið um
Taíland eða nærliggjandi lönd, sem stafar fyrst og fremst af
því að framfærslulífeyrir Lánasjóðsins er takmarkaður. Samt
er ég langt frá því að
vera fátækasti nem-
inn í Bangkok, hef
það ágætt og lifi
þægilegu náms-
mannalífi hér í borg.
Nokkrar náms-
ferðir hafa engu að
síður verið farnar.
Þetta er hluti af því
sem skólinn minn
kallar Travelling
Classroom og þjónar
mikilvægu hlutverki
í að kynnast betur
þessum heimshluta.
Fyrir skömmu kom
ég til baka úr tíu
daga þétt skipulagðri
menningar- og æv-
intýraferð um
Kambódíu. Forseti
deildar minnar, dr.
Sunit, var í hlutverki
yfirleiðsögumanns
en hann er meðal
virtustu sagnfræð-
inga um suðaust-
urasíska menningu.
Eins og önnur af-
sprengi íslensks
menntakerfis var ég
ansi fáfróður um
sögu og menningu
svæðisins. Kambódía skipar hér sérstakan og sögulegan sess
en Kambódíumenn réðu í nokkrar aldir yfir stórum hluta
Suðaustur-Asíu, nokkurs konar Rómverjar þessa heims-
hluta. Þessi mikilfenglegi tími í sögu Kambódíu er oftast
kenndur við Ankor sem var höfuðborg veldis þeirra. Á
þessum tíu dögum var brunað á milli sögufrægra staða,
stórfenglegra hofa, þ.m.t. perlu kambódískrar menningar
Ankor Wat, siglt upp Mekong-fljótið, komið við á para-
dísareyjunni „Bamboo island“ og komið við í konungshöll-
inni í Phnom Phen (höfuðborg Kambódíu). Eftirminnileg er
viðkoman í fyrrverandi fangelsi Pol Pots sem er í dag safn
um þá skelfilegu atburði sem áttu sér stað í Kambódíu á
áttunda áratugnum þegar meira en helmingi þjóðarinnar
var slátrað. Átakanlegt var að sjá klefa, pyntingartæki, lík-
amsleifar og myndir af fórnarlömbum og heyra síðan á frá-
sögn leiðsögumans sem upplifði skelfinguna.
Þessi ferð er nú orðin að góðri minningu sem kveikt hef-
ur löngun til að fara aftur á þetta söguríka svæði og kynnast
enn betur menningararfleifð þeirra og lífsháttum og aðlög-
un að nútímanum eftir hörmungarnar. Satt að segja er ekki
nema nokkurra klukkustunda rútuferð frá Bangkok til Siam
Riep eða Phom Phen, svona svipað og frá Reykjavík til Eg-
ilsstaða. Nú skal „íslensk sparnaðaráætlun“ sett í gang og
aurað saman fyrir rútufarinu. Bið hjartanlega að heilsa öll-
um heima.
Páll Arnar Steinarsson.
Póstkort frá
Bangkok
’
Þessi ferð er nú
orðin að góðri
minningu sem
kveikt hefur löngun til
að fara aftur á þetta
söguríka svæði og kynn-
ast enn betur menning-
ararfleifð þeirra og lífs-
háttum og aðlögun að
nútímanum eftir hörm-
ungarnar.
Páll Arnar Steinarsson
3.500 manns fjallið á dag en brekkurnar á
svæðinu munu vera hver annarri betri.
Athygli vekur að ein stólalyftan er í gangi
– galtóm. Aðspurð furðar Tanja sig á því.
Ætli framliðnir séu að nýta sér næðið?
Gerist nú fjallageitum af ýmsu tagi þessi
grein örugglega hvimleið en þeim og öðr-
um sem ekki kunna að meta lestar og kláfa
skal bent á að margar göngu- og klif-
urleiðir eru á Zugspitze, meðal annars upp
svokallaðan „Dal heljar“. Vanir menn
snara sér víst upp aðgengilegustu gilin á
nokkrum klukkustundum á sumrin en
aðrir dunda sér við þetta dögum saman, á
tveimur jafnfljótum eða hangandi utan í
berginu. Ykkar er valið!
Menn gengu fyrst á tindinn árið 1820 að
sumarlagi en 1882 að vetri.
Sjálfur held ég sem leið liggur niður
Zugspitze með lest – enda tímabundinn.
Hægt er að fara með lestinni alla leið niður
í hinn geðþekkja fjallabæ Garmisch-
Partenkirchen, sem áhugamenn um alpa-
greinar skíðaíþrótta þekkja eins og lófann
á sér – Bjarni Fel. fór einatt vel með það
nafn í gamla daga. Ég stíg hins vegar út úr
lestinni í Eibsee, þar sem sérskipaður bíl-
stjóri bíður eftir mér og föruneyti mínu.
Hann hrekkur upp af værum blundi.
Í kveðjuskyni horfi ég upp eftir hamr-
inum – fullur lotningar. Hvernig ætli
útsýnið sé annars af Esjunni?
Þeim sem vilja kynna sér ferða-
möguleika í Þýskalandi er bent
á heimasíðu þýska ferða-
málaráðsins á íslensku,
www.tyskalands-
ferdir.travel.
ina á SonnAlpin er annar veitingastaður,
Glergarðurinn, en hann er aðeins opinn á
kvöldin. Matgæðingar gætu kannast við
nafnið á yfirkokkinum þar, Akram heitir
kappinn og sérhæfir sig í evrasískum
krásum.
Í hlíðinni fyrir ofan veitingastaðina er
lítil og heimilisleg kapella, Mariä Himmel-
fahrt, sem Tanja upplýsir okkur um að sé
sú vinsælasta í Þýskalandi þegar kemur að
hjónavígslum. Engin athöfn er í gangi,
þannig að við örkum þangað upp. Leiðin
er tiltölulega greið þrátt fyrir skaflana en
ég undrast eitt augnablik hvað ég mæðist
– eða þangað til upp fyrir mér rifjast að ég
er staddur í 2.600 metra hæð.
Guðshúsið er geðfellt á alla kanta og á
einum veggnum getur að líta ljósmynd af
sjálfum Benedikt 16. páfa þegar hann sótti
kirkjuna heim. Hann er jú þýskur, bless-
aður. Í annarri hlíð hangir drungaleg
bygging utan í berginu. Tanja upplýsir að
þar hafi fyrr á árum verið rekið hótel en
nú hafi vísindamenn þar aðsetur og leggi
meðal annars stund á loftslagsrannsóknir.
Hroll setur að Sólveigu Gísladóttur, blaða-
manni á Fréttablaðinu, sem lýsir áhuga
sínum á því að gera þarna hryllingsmynd
við tækifæri. Fróðlegt verður að fylgjast
með þeim áformum!
Helsta skýringin á fámenninu á Zug-
spitze þennan dag er sú að skíða-
vertíðinni er nýlok- ið. Hún
hefst alla jafna í nóv-
ember en lýkur fyrstu
helgina í maí.
Raunar upplýsir Tanja
að nægur snjór sé
ennþá í fjallinu en
hefðir eru hefð- ir.
Á veturna
sækja allt
að
Zugspitze 2.962 m
Zugspitzplatt 2.600 m
Eibsee 1.000 m
Garmisch-Partenkirchen
Märia Himmelfahrt-kapellan er hæsta guðshús í Þýskalandi.
’
Þess má geta að um þessar
mundir eru áttatíu ár frá því
fyrsti kláfurinn sem ferjaði
fólk upp á Zugspitze var tekinn í
notkun en hann þótti mikið undur á
sinni tíð. Hæsti tindur Zugspitze er í
2.962 metra hæð yfir sjávarmáli.
Hvorki meira né minna.