SunnudagsMogginn - 24.10.2010, Síða 10

10 24. október 2010
S
ennilega hefðu einhverjir seint trúað því að ríkisstjórn
Vinstri grænna og Samfylkingarinnar, með þau Stein-
grím J. Sigfússon og Jóhönnu Sigurðardóttur í forsvari,
ætti eftir að hafa forgöngu um það að gera aðför að þeim í
þessu landi, sem síst geta borið hönd fyrir höfuð sér, gamla og
sjúka fólkinu á Íslandi.
Það hefur nú samt sem áður ítrekað komið á daginn að þessi
ríkisstjórn sem kennir sig við félagshyggju og „norræna velferð“
og hefur spangólað um það í rúmlega hálft annað ár að „slá
skjaldborg um heimilin í landinu“, gæta hagsmuna þeirra sem
minnst mega sín, hefur haft
afskaplega litla burði til þess
að hrinda hinum góðu áform-
um í framkvæmd.
Í fjárlagafrumvarpi Stein-
gríms J. Sigfússonar fjár-
málaráðherra fyrir árið 2011 er
enn þjarmað að öldruðum en
þar kemur fram að hjúkrunar-
og dvalarrýmum aldraðra
verður fækkað, þrátt fyrir bið-
lista. Ekki verður komist hjá
því að skerða þjónustu og
mönnun á hjúkrunar- og elli-
heimilum verður komin að
eða jafnvel niður fyrir örygg-
ismörk.
Skera á niður daggjöld
vegna hjúkrunarrýma um
1,2% og dagvistargjöldin
verða skert um 5%. Enn er
„norræna ríkisstjórnin“ að
forgangsraða svo kolvitlaust
að sómatilfinningu þorra, lík-
lega allra, landsmanna hlýtur
að vera gróflegalega misboðið.
Það hefur komið fram, m.a. í máli Einars K. Guðfinnssonar,
þingmanns Sjálfstæðisflokksins á Vestfjörðum, að niðurskurðar-
áform ríkisstjórnarinnar til heilbrigðismála og til hjúkrunar- og
dvalarrýma aldraðra njóta ekki stuðnings meirihluta þingmanna
á Alþingi. Nægir það eitt ekki til þess að ríkisstjórnin sjái að sér?
Það hlýtur að hafa gengið fram af fleirum en mér þegar ítrekað
var greint frá því í desember í fyrra að lítil hjúkrunar- eða vist-
heimili aldraðra, úti á landi, svo sem á Akureyri, Djúpavogi og
Flateyri, þurftu vegna aðstæðna að breyta starfsemi sinni með
þeim hætti, að flytja varð aldraða vistmenn heimilanna annað,
það varð að loka og því ekki um annað að ræða en flytja vist-
mennina á aðrar stofnanir.
Í gamla daga hét þetta að flytja fólk hreppaflutningnum. Það gat
ekki alið önn fyrir sér sjálft, var upp á aðra komið og hafði ekkert
um sinn næturstað að segja.
Gamla fólkið sem lenti í þessari ómanneskjulegu meðferð og var
ósátt í jólamánuðinum í fyrra, hafði hreiðrað um sig í sinni
heimabyggð, til þess að njóta ævikvöldsins, eftir vel unnið lífs-
starf, í grennd við vini og ættingja.
Þetta fólk hefur stritað í sveita síns andlitis, alla sína hunds- og
kattartíð, lagt grunninn að því þjóðfélagi sem við nutum ávaxt-
anna af, rausnarlega og dyggilega, allt þar til nokkrir tugir manna
fóru með lífsstarf þessa fólks, nánast fjandans til, fyrir örfáum
misserum, þar sem lykilorðið að velmegun varð „skuldsett yf-
irtaka“.
Allir vita í dag hverju slíkir græðgisgjörningar skiluðu okkur
hinum í skertum lífskjörum.
Nú skal gamla fólkinu, sem lagði grunninn að því sem við höf-
um á að byggja á í dag, jafnvel þótt loftbóla útrásarinnar sé dregin
frá að fullu og öllu, refsað, með því að ævikvöld þess skal rústað, í
þágu hagræðingar og sparnaðar.
Þetta er svo grátlegt að það er þyngra en tárum taki að ræða
þessa framkomu við gamla fólkið.
Ef það er eitthvað sem við Íslendingar höfum ekki efni á, við
núverandi aðstæður í þjóðfélagi atvinnuleysis, skuldavanda,
svartnættis og bölsýni, er það að glata mannúðinni og vænt-
umþykju í garð náungans og því að hugsa um hag þeirra sem ekki
eru færir um að gera það sjálfir. Þótt við sem erum á vinnumark-
aðnum og enn í fullu fjöri, þurfum að leggja meira á okkur, til að
afstýra slíku, þá verður bara svo að vera. Ekki satt?
Aðför að
öldruðum
Agnes segir
Agnes Bragadóttir
agnes@mbl.is
Jóhanna
Sigurðardóttir
Steingrímur J.
Sigfússon
’
Nú skal gamla
fólkinu, sem
lagði grunninn
að því sem við höfum á
að byggja á í dag, refs-
að, með því að ævi-
kvöld þess skal rústað,
í þágu hagræðingar og
sparnaðar.
06.30 Vaknaði við vekj-
araklukkuna, nennti ekki alveg
strax á fætur og setti á snús.
07.10 Er ekki til setunnar
(legu) lengur boðið og ég dreif
mig í sturtu og því næst í vinnu-
fötin. Hreinsaði kassann hennar
kisu og gaf henni hreint vatn og
snaraðist svo út og tók ruslið í
leiðinni. Er ég var komin út í bíl
á leið í vinnu uppgötvaði ég að
gemsinn hafði orðið eftir heima
og varð bara svo að vera.
07.45 Mætt í vinnu og fór
með næturvaktinni yfir vaktina.
08.00 Klefar fanga aflæstir
og þeim heilsað. Tínast þeir á
fætur einn af öðrum í morgun-
mat og fá síðan morgunlyf sín.
09.00 Vinna hefst í vinnusal
en þar eru unnin létt verk, svo
sem að líma saman möppur úr
pappa eða búa til barmmerki.
Einn hefur með höndum ræst-
ingu í sameign hússins og annar
þvær þvott í þvottahúsi fyrir
húsið og nokkra aðra staði.
Unnið er til ellefu að frádreginni
tíu mínútna pásu. Rafvirki og
smiður komu rúmlega níu að
laga ljós og smíða áfellu á spegil í
íþróttasal sem hafði brotnað
stuttu áður.
11.00 Upp úr ellefu faxa ég
pöntun til einnar verslunar bæj-
arins, matarpöntun fanga sem
þeir hafa tekið saman og kemur
í hús daginn eftir. En þeir elda
sjálfir sinn mat. Við verðirnir
fáum hins vegar matinn okkar
sendan á bakka til okkar og
rennur hann í hlað til okkar
rúmlega hálftólf.
12.00 Eftir að hafa matast
gef ég föngum hádegislyf þeirra
og fer síðan og litast um í
útivistargarði, opna síðan dyr að
garðinum og kalla upp útivist í
kallkerfi hússins, en hún varir í
klukkutíma. Veðrið er eins og á
ljúfum vordegi og tekinn er létt-
ur körfuboltaleikur og gengið
rösklega áður en haldið er aftur
inn og til vinnu. Unnið er til
þrjú með einni tíu mínútna
pásu.
13.00 Fangaflutningsmenn
koma um eitt og flytja einn
fanga í dóm og koma tæpum
klukkutíma síðar aftur með
hann í hús. Sálfræðingur
Fangelsismálastofnunar kemur
rétt áður en vinnu lýkur og
ræðir við þau sem skráð eru á
lista hans í rúma þrjá tíma.
16.00 Seinni útivist dags-
ins er upp úr fjögur og er hún
um hálftími. Ein heimsókn var
skráð til fanga í dag en gestur
hans afboðaði sig vegna flensu
sem virðist vera að ganga þessa
dagana. Eftir útivist fara
margir í líkamsræktarsalinn og
að því loknu er eldaður kvöld-
matur.
20.00 Vakt mín er 12 tímar
og lýkur henni klukkan átta og
held ég þá heim á leið. Er ég lít
á gemsann eru þar nokkur
símtöl, þar á meðal ein vin-
kona mín sem hafði eldað mat
og datt í hug að færa mér. Kom
hún færandi hendi og sátum
við og spjölluðum og hlust-
uðum á tónlist fram til klukk-
an ellefu er hún fór heim og ég
í háttinn fyrir næstu vakt að
morgni klukkan átta. Vonandi
að hún verði jafn róleg og í
dag.
Dagur í lífi Salóme Berglindar Guðmundsdóttur, fangavarðar
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Á fangavaktinni
Allur er varinn góður hafa þessir
ágætu menn ugglaust hugsað
þegar þeir leituðu skjóls fyrir
miklu moldviðri sem skyndilega
brast á fyrir framan kjörbúð
nokkra í Noida á Indlandi á
föstudaginn. Þessi skjótu við-
brögð hafa væntanlega forðað
þeim frá því að lenda í sömu
ósköpunum og Halli og Laddi
forðum, að vera með augun full
af ryki og nefið af skít.
Veröldin
Skjólið
er gott
Reuters