SunnudagsMogginn - 24.10.2010, Qupperneq 38

38 24. október 2010
Þó þú langförull legðir
sérhvert land undir fót.
H
verjir syngja svona fallega? Þó þú lagförull
legðir sérhvert land undir fót hljómar um
Leifsstöð. Tuttugu og átta silfurtærar
drengjaraddir flytja þetta ljóð Vestur-
Íslendingsins Stephans G. Stephanssonar við lag Sigvalda
Kaldalóns í upphafi söngferðalags Drengjakórs Reykja-
víkur.
Fullir tilhlökkunar og eftirvæntingar hittust þeir um
morgun við Hallgrímskirkju, sem er heimili drengjakórs-
ins, og þegar allir voru komnir, drengirnir, kórstjórinn
Friðrik S. Kristinsson, Lenka Mateova meðleikari, Hall-
fríður Ólafsdóttir flautuleikari, átta hópstjórar úr hópi
foreldra og fararstjórinn, Almar Grímsson, var lagt af
stað. Ferðalag DKR 2010 var hafið!
Veraldarvön börn
Drengjakór Reykjavíkur hefur starfað í 20 ár og í lok hvers
starfsárs er farin tónleika- og menningarferð, erlendis og
innanlands til skiptis. Þannig hefur kórinn á und-
anförnum árum sótt heim mörg þjóðlönd, haldið tón-
leika, tekið þátt í kóramótum og kynnst menningu land-
anna.
Þegar farið er í ferð með stóran barnahóp þarf að huga
að mörgu. Og hér hefur einmitt verið hugað vel að hlut-
unum og öflug ferðanefnd foreldra unnið að margþættum
undirbúningi. En kórinn fer vestur til Minnesota og N-
Dakota í boði Þjóðræknisfélags V-Íslendinga og hlutverk
hans eða verkefni í ferðinni er fyrst og fremst að syngja á
hátíðum Íslendinga og fólks af íslenskum og norrænum
ættum þar. Svo það megi vel takast hefur Friðrik kennt
drengjunum og æft með þeim undurfagra og svo marg-
slungna tónlist að unun er á að hlýða.
Flugið til Minneapolis er að sönnu þó nokkuð langt en
gekk eins og í sögu. „Börn nú til dags eru orðin svo ver-
aldarvön,“ sagði einhver. Þegar flogið er yfir víðáttumikil
landsvæði fer maður hratt yfir og er erfitt að gera sér grein
fyrir vegalengdum með þeim ferðamáta. Samt heyrðust
tveir drengir tala um að í gamla daga hefði fólk bara orðið
að fara alla þessa leið frá austurströnd Bandaríkjanna
vestur til Minnesóta í hestvögnum eða vögnum sem uxar
drógu. „Vá, maður að fara alla þessa leið í hestvagni …“
Það var sól og blíða í Minneapolis þegar vélin lenti.
Frekar var svalt í flugstöðinni og reyndar var alls staðar
innan dyra frekar svalt. Ameríkanar kæla húsin sín og
byggingar ótæpilega þegar fer að hlýna.
„Það var alveg ógeðslega kalt í rútunni og maður gat
ekki skrúfað fyrir kalda loftið,“ heyrðist í kórdreng.
Drengirnir höfðu frétt að í Minneapolis væri ein stærsta
verslunarmiðstöð á gervallri jarðarkringlunni, Mall of
America. Hótelið sem gist var á fyrstu nóttina var rétt hjá
þessari frægu verslunarmiðstöð og var haldið þangað og
kvöldverður snæddur. Þá var kominn hvíldartími því að
morgundagurinn, með söng á 17. júní-hátíðahöldunum,
beið.
Ótrúlegt var að ganga inn í þessa risastóru versl-
unarsamsteypu þarna úti á sléttum N-Ameríku. Það er
eðlilegt að álykta að borgir eins og New York eða Boston
hafi fyrstar komið sér upp svona verslunum en svo er
ekki. Fyrsta „kringlan“ í Bandaríkjunum og sennilega í
öllum heimi var byggð í Minneapolis árið 1920, svo að
íbúar Minnesota hafa lengi haft kringlur til að versla í.
Morgunninn var frjáls og fóru sumir í sund, aðrir
horfðu á heimsmeistarakeppnina í fótbolta sem auðvitað
var í sjónvarpinu þar eins og heima.
Mikill fjöldi Vestur-Íslendinga var samankominn með
stórfjölskyldum sínum á hátíðarsvæðinu. Drengirnir
okkar mættu glansandi fínir og prúðir og sungu sig inn í
hjörtu viðstaddra. Þeir hófu tónleikana eins og alla tón-
leika sína með því að syngja þjóðsönginn og svo tók við
blönduð dagskrá, íslensk og amerísk tónlist og kirkju-
tónlist. Eins og því var lýst af kórdreng: „Já og svo var
hrópað meira, more, more – húrra, húrra.“
Að lokinni hátíðardagskrá var gengið út í 30 stiga hita.
Því þótti öllum vel til fundið að kæla sig í nálægu stöðu-
vatni og nutu drengirnir þess að skvetta á sjálfa sig og
aðra.
Um kvöldið var snætt á skemmtilegum stað, Regn-
skóginum (Rainforest Café). Manngerð tré og hvers konar
hitabeltisgróður voru á svæðinu og höfðu gestir þá til-
finningu að þeir væru inni í regnskógi innan um villt dýr.
Þau sáust að vísu ekki en það heyrðist vel í þeim.
Þriðji dagur ferðar Drengjakórs Reykjavíkur rann upp,
bjartur og fagur. Á dagskrá var að skoða borgina Minnea-
polis og næsta nágrenni hennar.
Minneapolis er stórborg og stendur við Mississippi-ána
sunnan við Efra-vatn, sem er eitt af fimm vötnunum
miklu í norðanverðum Bandaríkjunum. Borgin er á aust-
urjaðri sléttunnar miklu og voru innflytjendur frá Norð-
urlöndum, einkum Svíar og Norðmenn, fjölmennastir
hvítra innflytjenda. Þegar þeir komu á staðinn voru þar
fyrir frumbyggjar landsins af þjóð Sioux-indíána og voru
þeir á skömmum tíma hraktir frá heimahögum sínum og
þeim útrýmt. Er af því mikil og ljót saga. En nafn ríkisins,
Minnesota, er komið úr máli Lakota-indíána sem var ein
af þjóðum Sioux-manna og þýðir tært vatn.
Mississippi – fljótið mikla
Talið er að orðið mississippi sé úr máli Chippewa-indíána
og þýði fljótið mikla. Hér er vert að minnast þess að sam-
skipti íslensku landnemanna og Chippewa-manna voru
yfirleitt góð og færðu þeir aðkomumönnunum, sem
Þau voru mörg ævintýrin í ferð
Drengjakórs Reykjavíkur á Ís-
lendingaslóðir í Vesturheimi.
Hér á eftir fer ferðasagan, með-
al annars frá upptökum Miss-
issippi og stærstu „kringlu“ í
heimi.
Bryndís Víglundsdóttir
Sungið í upptökum Mississippi-árinnar.
Söngstjóri og meðleikarar, fararstjóri og hópstjórar.
Sungið við minnismerki Stephans G. Stephanssonar í Norður-Dakóta.
Syngja
eins og
englar