SunnudagsMogginn - 24.10.2010, Qupperneq 36

36 24. október 2010
J
ökull Máni, sonur Þóru Bjarkar Elvarsdóttur og
Bjarka Þórs Jónssonar, kom í heiminn heima í
stofu þann 27. apríl á þessu ári en ljósmæður frá
Björkinni, Arney og Hrafnhildur, voru við-
staddar. Fyrir áttu Þóra og Bjarki dótturina Ísabellu Sól,
sem er nýorðin þriggja ára.
„Ég ætlaði alltaf að eiga Ísabellu heima líka en Bjarki
treysti sér ekki í það því hann vissi ekki hvað hann var
að fara út í. Ég vissi það náttúrlega ekki heldur en hon-
um fannst þetta eitthvað óþægilegt. Ísabella kom í
heiminn í Hreiðrinu í Landspítalanum. Ég missti vatnið
heima og hún var komin í heiminn rétt eftir að ég var
komin þangað. Þetta gekk svo ótrúlega hratt og vel fyrir
sig,“ segir Þóra en þau eru búsett í Norðurmýrinni og
því stutt að fara á fæðingardeildina.
Ekkert annað kom til greina
„Mín upplifun af þessari fæðingu var að ég vildi óska
þess að ég hefði verið heima. Eftir að hún kom í heim-
inn var ég að bíða eftir því að fá að fara heim og gat ekki
sofið og sagði við Bjarka: Ég sagði þér að ég hefði átt að
vera heima! Það kom því ekkert annað til greina en að
eiga heima næst.“
Hún komst í kynni við Arneyju og Hrafnhildi í gegn-
um ljósmóðurina sem hún var hjá í mæðravernd. „Þær
voru báðar viðstaddar. Ég tók sjálf á móti ofan í vatn-
inu,“ segir hún en búið var að koma fyrir uppblásinni
laug á stofugólfinu. Fæðingin gekk hratt fyrir sig en hún
tók rúma þrjá tíma frá fyrsta verk.
„Við fórum ekki einu sinni út fyrr en hann var
tveggja eða þriggja vikna,“ segir Þóra og útskýrir að
stemningin í kringum fæðinguna og eftir hana hafi verið
róleg og góð. „Hann hefur verið svo rólegur frá því að
hann fæddist og aldrei verið neitt vesen með svefn hjá
honum. Þetta hefur allt gengið svo vel. Það er allt svo
rólegt í kringum heimfæðinguna og ég held að ósjálfrátt
verði barnið það líka. Ég hef tröllatrú á því.“
Þóra bendir á að einn kosturinn við að eiga heima sé
sá augljósi að það þurfi ekki að fara neitt annað. „Það er
þekkt að stundum detta hríðarnar niður þegar kon-
urnar mæta á spítalann, þær eru sendar heim og fara
aftur af stað heima. Það er svo gott að vera heima hjá
sér í sínu umhverfi. Þó það sé rosalega notalegt að vera
á Hreiðrinu er þar samt annað fólk og umgangur.“
Fæðing Ísabellu gekk einnig hratt fyrir sig, eða um
fjóra tíma frá fyrsta verk. „Ég var alltaf að hringja upp á
spítala, fannst þetta ganga hratt en var sagt að bíða ró-
leg, að það væri langt eftir og vera eins lengi heima og
ég gæti,“ segir Þóra en að lokum fór þetta þannig að
hún rétt náði upp á spítala áður en stúlkan kom í heim-
inn.
Þóru fannst hún hvílast betur eftir fæðinguna heima
en á spítala. „Ísabella fæddist klukkan 3.41 en ég þurfti
að bíða eftir því að læknir liti á hana áður en ég færi
heim en það var stofugangur klukkan tvö.Ég var orðin
óþreyjufull að komast heim um tíuleytið og hefði viljað
komst í mitt umhverfi þá. Þegar Jökull fæddist var ég
miklu rólegri bara að vita af því að ég þyrfti ekki að fara
neitt.“
Hún segist hafa fengið misjöfn viðbrögð við því að
velja heimafæðingu. „Litla systir mín er hjúkrunarfræð-
ingur og lenti sjálf í bráðakeisara þegar hún eignaðist
stelpuna sína 2007. Ég róaði hana niður með því að ég
ætti heima rétt hjá sjúkrahúsinu og þetta væri ekki
mikið meira ferðalag en að fara á milli deilda! Ef eitt-
hvað kemur upp á er hringt á sjúkrabíl. Ljósmæðurnar
sem eru viðstaddar gera sér fulla grein fyrir því hvenær
allt er í lagi og hvenær ekki,“ segir Þóra og bætir því við
að mamma hennar hafi sagt hana vera spennufíkil. „Það
voru nokkrir innan fjölskyldunnar sem héldu að ég væri
eitthvað skrýtin, en þeir héldu það kannski fyrir,“
grínast Þóra.
Vill meiri kynningu á heimafæðingum
„Mér finnst bara svo eðlilegt að konur séu í sínu um-
hverfi. Mér finnst óeðlilegt að það sé verið að setja
stofnanabrag á fæðingar og gefa í skyn að þetta sé ekki
náttúrulegasti hlutur í heimi að eignast barn. Ég mæli
hiklaust með heimafæðingu,“ segir Þóra sem vill að
þessi valkostur verði kynntur betur fyrir konum og það
verði talað jákvætt um þetta innan heilbrigðiskerfisins.
„Það er eins og fólk sé ekki upplýst. Ég er búin að prófa
hvort tveggja og ég myndi ráðleggja öllum konum að
eiga heima. Mér finnst það svo ósanngjarnt gagnvart
konum að þetta sé ekki kynnt sem valkostur og líka
þessi hræðsluáróður.“
Ísabella var heima þegar Jökull kom í heiminn. „Það
höfðu allir áhyggjur af því hvað ég ætlaði að gera við
barnið á meðan. En af því að þetta gerist að nóttu til,
hann fæddist rúmlega sex, var hún sofandi á meðan á
þessu stóð. Hún vaknaði fimm mínútum eftir að hann
kom í heiminn og kom inn í stofu þegar ég var ennþá
ofan í lauginni,“ segir hún en þau höfðu þó fengið liðs-
styrk á heimilið eins og mælt er með en Steina frænka,
móðursystir hennar, var til taks að gæta Ísabellu.
„Við vorum búin að segja Ísabellu að hann væri á
leiðinni og þarna var hann bara mættur. Henni fannst
þetta ekkert tiltökumál og finnst hann æðislegur.“
Þóra Björk og
Bjarki Þór heima í
stofu þar sem Jök-
ull Máni kom í
heiminn.
Rólegheit og
öryggi heima
’
Mér finnst bara svo eðlilegt
að konur séu í sínu umhverfi.
Mér finnst óeðlilegt að það sé
verið að setja stofnanabrag á fæð-
ingar og gefa í skyn að þetta sé
ekki náttúrulegasti hlutur í heimi
að eignast barn.
Jökull Máni nýkominn í heiminn og ennþá í lauginni.
Bjarki segir að hann hafi ekki treyst sér í heimafæðingu með
fyrsta barn en Þóra sýndi því áhuga. „Ég var að verða pabbi í
fyrsta skipti þá og vissi ekki hvað ég var að fara út í. Ég
þekkti enga sem hafði átt heima og þetta var eitthvað sem
ég hafði aldrei pælt í áður en Þóra fór að tala um þetta. Svo
sá ég bara hvað þetta gekk vel með fyrsta barnið, hvað það
er eðlilegt fyrir konuna að eiga barn. Þóra fór létt með þetta.
Mér finnst að allar konur eigi að fæða heima eftir að hafa
prófað þetta. Þóra þurfti bara að fá að gera þetta eins og hún
vildi, þá verður þetta miklu léttara,“ segir Bjarki sem er
greinilega ánægður með þessa lífsreynslu.
„Fyrri fæðingin gekk hratt og vel en seinni fæðingin hérna
heima í baði var ennþá betri. Miklu afslappaðra, ótrúlega
þægilegt umhverfi, miklu minna stress, ekkert áreiti, bara í
rólegheitum heima í stofu eins og þetta hefur alltaf verið
gert. Það er bara nýtilkomið að eiga börn á sjúkrahúsum. Að
fara upp á spítala er miklu meira stress finnst mér.“
Sá um sundlaugina
Bjarki segist hafa verið öruggari með sig heima og hann hafi
líka haft ákveðið hlutverk.
„Ég sá um sundlaugina, var búinn að æfa að pumpa í laug-
ina, láta renna í hana og gá hvað það tæki langan tíma. Ég
var með hlutverk og prógramm, að passa að réttur loftþrýst-
ingur væri í lauginni og rétt hitastig á vatninu. Og laga kaffi
fyrir ljósmæðurnar,“ segir Bjarki sem er í öðru hlutverki sem
stendur en hann er heima í fæðingarorlofi með Jökul Mána,
sem er tæplega sex mánaða gamall.
„Ljósmæðurnar sátu í hinni stofunni og fylgdust með.
Þetta var mjög afslappað og þægilegt og gekk rosalega vel.
Þetta var hreinlega meiriháttar, engin smá upplifun. Þóra fór
svo ótrúlega létt með þetta,“ segir Bjarki sem greinilega er
stoltur af sinni konu. „Maður þarf að treysta konunni, að hún
geti gert þetta og konan þarf að hafa trú á sér að hún geti
þetta og ætli að fæða barnið heima og sé meðvituð um
sjálfa sig, líkamann og hvernig þetta gengur fyrir sig.“
Hafa trú á konunni
Er það besti stuðningurinn, að hafa trú á konunni?
„Já, algjörlega! Ég vissi allan tímann að Þóra færi létt með
þetta. Hún vissi nákvæmlega hvað hún var að gera, með-
viðuð um sjálfa sig, líkamann og aðstæður og var búin að
lesa mikið um heimafæðingar. Hún var mjög vel undirbúin.
Þess vegna treysti ég henni fullkomlega. Hún var mjög vel
undirbúin fyrir fyrsta barnið en það var í rauninni ég sem var
Hvað segir pabbinn?