Ný saga - 01.01.2000, Síða 7

hvetja menn að æfa sig og uppörva þá.“6
Kemur frarn að ckkert slíkt mót hafi verið
haldið hér á landi, en það standi lil bóta því
Glímufélagið Armann hyggist standa fyrir
hnefaleikamóli. Tekið var fram aö eins og
sumum væri kunnugl hafi Armann og K.R.
æft hnefaleika um nokkur skeið og nú hafi
knattspyrnufélagið Valur bæst í hópinn.7 Því
megi búast við töluverðri þáttöku á mótinu:
Hér í bænum eru allmargir efnilegir piltar,
sem hafa æft hnefaleik, og eigi er ótrúlegt,
að einhver þeirra kunni að vinna sér til
frægðar í „hringnum“.... En hnefaleikur er
sem sagt, enn þá í bernsku hér á landi og
því verður að hlynna að honum eftir föng-
um sem öðrum íþróttum. Hann er karl-
mannleg íþrótt, hvað sem öðru Iíður.ti
Mótið fór frarn í Gamla bíó þann 22. apríl
1928 og lilaut misjafna dóma. I Alþýðublað-
inu kom fram að áhorfendur heföu vænst
Mynd 2.
Keppendur á fyrsta
hnefaleikamótinu
sem fram fór i
Gamla bíói 1928.
Fremst sitja f.v.
Pétur Thomsen,
Sveinn Sveinsson
og Jón Kristjánsson.
Miðröð: Karl Jóns-
son, Guðmundur
Sigurðsson og
Þórður Jónsson.
Aftast: Guðjón
Mýrdal, Ólafur Páls-
son, Ólafur Ólafsson,
Óskar Þórðarson,
Þorvaldur Guðmunds-
son og Guðmundur
Bjarnleifsson.
góðrar skemmtunar og ekki orðið l'yrir von-
brigðum, ef marka mátti fagnaðarlætin sem
brulust út öðru hverju. Það sem gagnrýnivert
þótti var að sumir keppendur hefðu ekki ver-
ið orðnir nægilega leiknir í íþróttinni: „Hjá
sumum bar heldur mikið á tuski og faðmlög-
Mynd 3.
Úrslitaleikurinn i
millivigt á Hnefaleika-
meistaramóti
íslands 1936 sem
háð var á Melavelli.
F.v. Reidar Sörensen
hringdómari, Sveinn
Sveinsson og
Halldór Björnsson.
Sveinn fór með
sigur af hólmi.
um, en það virðist frekar tilkomulítill hnefa-
leikur. Ætli í framtíðinni að eins [sic] að æfa
vaska menn og knáa“.9 Dómur Morgunblaðs-
ins var hins vegar allur harðari og verri og
íþróttinni fundið allt til foráttu. Tekið var
fram að hvert sæti hafi verið skipað, og færri
komist að en vildu. Sumir hafi og skemmt sér
vel og öskrað og klappað „en það var ekki
gert til þess að hylla íþróttina, heldur var það
villudýrseðli [sic] mannsins, sem brautst [sic]
þar út, grinnnúðugur fögnuður af því að horfa
á áflog og kjaftshögg."10 Taldi blaðamaður-
inn að enginn gæti bannað mönnum að iðka
hnefaleikana ef þeir teldu sér það nauðsyn-
legt, en þá ættu menn að gera það bak við
luktar dyr, en ekki fyrir augum fólks: Hafi
þeir óþökk fyrir, sem gera leik til þess að
spilla íþróttasmekk og áhuga manna fyrir
fögrum íþróttum ineð því að taka upp bar-
snn'ðar, sem þjóðarskemtun.11
Þótt skiptar skoðanir hafi verið um gildi
hnefaleikanna létu áhugamenn um íþrótt-
ina ekki deigan síga og árið 1933 voru
hnefaleikar teknir á stefnuskrá I.S.I.12 Vorið
1936 ákváðu íþróttafélögin K.R. og Armann
að standa lyrir opinberu hnefaleikamóti, en
samkvæmt íþróttablaðinu var þá um slundir
mikill áhugi á greininni. Tveir íþróttakennar-
ar hefðu eingöngu haft starf al’ því að kenna
íþróttina auk þess senr íþrótlafélögin hefðu
séð félögum sínum fyrir kennslu í greininni,
hvort tveggja við mikla aðsókn.13 Fyrirhugað
mót var fyrsta Islandsmótið í hnefaleikum og
fór það lVam í prýðilegu veðri frammi fyrir
miklum fjölda áhorfenda. Keppt var í fimm
flokkum og voru keppendur 12 að tölu, sex
frá K.R., fimm lrá Armanni auk eins kepp-
anda úr skóla Þorsteins Gíslasonar sem
keppti undir merkjum Fram.14 Þrátt fyrir að
hnefaleikar virtust á uppleiö dofnaði að nýju
áhuginn á íþróttinni innan íþróttafélaganna.
Veturinn 1937-38 voru engar hnefaleikaæf-
ingar í ælingatöflu K.R.15 Þann vetur hófust
hnefaleikaæfingar á vegum Ármanns í fim-
leikasal Menntaskólans,16 en haustið eftir
misstu þeir æfingaaðstöðu sína.17
Árið 1939 hófust aftur hnefaleikaælingar
hjá Ármanni undir stjórn Guðmundar Ara-
sonar18 og hófst þá nýtt vakningartímabil
hnefaleikanna sem kalla má stórveldistíma
Ármanns, en félagið fékk ekki samkeppni
fyrr en 1943 er Iþróttafélag Reykjavíkur tók
upp hnefaleikaæfingar.19 Veturinn 1944-45
hófust svo hnefaleikaæfingar hjá K.R.20
5