Vera - 01.02.2001, Blaðsíða 27

Þurfti að kaupa
silíkonpúðana sjúlf
Fór í brjóstastækkun
tvítug
Hún er ó fertugsaldri, gift með tvö börn og var
tvítug þegar hún ókvað að fara í brjóstastækkun.
„Eg fékk mikla hvatningu fró kærastanum mínum og
meðlimum í hans fjölskyldu til að fara í brjóstastækk-
unina. Nokkuð ítarleg og almenn grein í tímariti jók svo
enn meir ó óhugann og þrýstinginn. Ég var með lítil
brjóst og þjóðist alltaf af minnimóttarkennd útaf því og
reyndar skorti ó sjólfstrausti almennt. Það breyttist
samt ekki eftir aðgerðina og óhugi kærastans varð
hvorki minni né meiri. Kynlífið varð t.d. ekkert betra.
Eftiró sýnist mér eins og enginn hafi gert sér grein fyr-
ir hvað þetta þýddi. Þetta var eins og einhver tísku-
della sem var að byrja að ryðja sér til rúms og við urð-
um fyrir miklum óhrifum af."
Fjárhagslega var þetta lítið mál því Tryggingastofnun
tók þátt í þessu að hluta. Ferlið með lýtalækninum
var hins vegar niðurlægjandi. „Læknirinn var kulda-
legur og fráhrindandi og viðtalið tók um 10 mínútur.
Ég fletti upp um mig og hann lét í ljós skoðun sína á
heppilegri brjóstastærð. Hann virtist ótrúlega áhuga-
laus og ég fann fyrir hálfgerðri fyrirlitningu, það var
eins og hann liti niður á mig á allan hátt. Mér leið
vægast sagt illa og eins og afbrotamanni. Við áttum í
raun ekki einu sinni samtal á stofunni og hann gerði
ekkert f því að fá fram mína skoðun eða langanir í
þessu máli. Ég var mjög kvíðin, þetta var stór ákvörð-
un og móttökur læknisins gerðu mig hræddari en
áður og ég fraus bara hjá honum. Það voru engar
myndir til sýnis hjá lækninum og ekki einu sinni sýn-
ishorn af púðunum sem áttu að fara inní mig. Hann
var bara eins og algjör fúskari, gaf mér upp stærðina
á púðunum á blaði og ég sá um að ná í þá. Þetta var
faránleg staða þar sem ég tók næsta strætó með mið-
ann í hendinni á leið í einhverja heildsölu þar sem ég
rétti miðann yfir borðið eins og vanviti. Á heimleið-
inni sat ég f strætó með rándýra brjóstapúða í plast-
poka sem ég mætti svo með daginn eftir á spítalann.
Mér fannst þetta allt mjög ófaglegt. Á spítalanum var
þó tekið vel á móti mér."
Eftirköstin eftir aðgerðina voru slæm. Hún var
send heim samdægurs og um kvöldið varð hún mjög
lasin, ógleði og vanlíðan tengdust svæfingunni og
varð svo slæmt að læknirinn var sóttur. „Hann spurði,
eftir að hafa kíkt á saumana, hvaða aumingjaskapur
þetta væri nú, ég ætti að drífa mig á fætur og labba
svolítið um. Hann talaði við mig eins og ég væri al-
gjör aumingi og þannig leið mér. Mér leið illa. Saum-
arnir hafa alla tíð verið nokkuð upphleyptir og það er
eins og þessi ruddalegi læknir hafi beitt enn rudda-
legri vinnubrögðum. Það sem ég sé mest eftir er að
hafa farið svona ung og haft svona takmarkaðir skoð-
anir, ég var ung og mjög fáfróð. Vinkona mín fór ný-
lega í aðgerð og fékk miklu meiri upplýsingar og tíma
til að hugsa þessi mál og útkoman hjá henni er fal-
legri en hjá mér."
Vill ekki að dóttirin fari í aðgerð um tvítugt
Hún segir þetta sjaldan hafa orðið sér til trafala og að
vera með tvö börn á brjósti hafi gengið ótrúlega vel.
Með tímanum hafi brjóstin orðið æ eðlilegri og pok-
arnir séu meira eins og litlar kúlur inní. „Ég las hins
vegar grein um konur sem hafa látið fjarlægja silíkon-
ið úr brjóstunum og fengið púða með blandaðra efni
í þar sem silíkonið á þessum tíma hafi þótt skaðlegt.
Það sem ég fékk var held ég einhvers konar silfkon-
blanda í púðum en ég er þó ekki alveg viss. Þetta er
alltaf að þróast."
Hún myndi þó ráða dóttur sinni frá því að fara í
slíka aðgerð um tvítugt. „Ég myndi ráðleggja henni að
vera sjálfstæðari á sínum skoðunum og þroskaðri
áður en hún tæki slíka ákvörðun og vita þá nákvæm-
lega hvað hún væri að fara að gera. Mér fannst alltaf
eins og ég væri að gera eitthvað af mér, að ég hefði
engan rétt til eins né neins og kinkaði bara kolli yfir
flestu sem var sagt við mig. Það er samt betra að
ræða hlutina, ég sagði foreldrum mínum t.d. ekkert
þar sem móðir mín er mjög fordómafull gagnvart
svona aðgerðum. Ef þetta hefði ekki komið til á sín-
um tíma myndi ég samt alvarlega spá í slíka aðgerð í
dag enda væri ég örugglega alveg flatbrjósta núna.
Þetta er orðið svo algengt og virðist vera lítið mál í
dag. Forsendurnar yrðu hins vegar aðrar og ég myndi
afla mér allra mögulegra upplýsinga um áhættuþætt-
ina og gera þetta meira fyrir sjálfa mig. Ég er líklega
bara hégómleg eins og aðrir."
27