Vera - 01.04.2001, Blaðsíða 3

Hver ber ábyrgðina?
Kynlífsvæðingu nefnum við umfjöilunarefni okkar
að þessu sinni. Á meðan það var í vinnslu töluðum við um
„klám og vændi" en ákváðum síðan að nota þetta nýja
hugtak sem ber æ oftar á góma í þjóðfélagsumræðunni.
Orðið væðing vísar til þess að búið sé dreifa einhverju út
um allt ( sbr. rafvæðing) og það er einmitt það sem hefur
verið að gerast. Kynlífsiðnaðurinn er í stöðugri sókn, hann
veltir milljörðum og gengur sífellt lengra inn fyrir þau
landamæri sem áður vernduðu líkama manneskjunnar. Og
það er einkum kvenlíkaminn sem er vígvöllur. Niðurlæging-
in vex stöðugt og mun halda áfram að aukast, það eru for-
sendur þess að iðnaðurinn geti vaxið.
Utan úr heimi berast fréttir af því að konur og börn séu
hneppt í kynlífsþrældóm og að á bak við þá starfsemi séu
vel skipulögð glæpasamtök. En er það ekki bara úti í hin-
um stóra heimi? Slíkt þrælahald getur ekki verið stundað á
Islandi! Á sama tíma hefur sprottið upp umfangsmikil at-
vinnustarfsemi þar sem hátt í 1000 erlendar stelpur eru
fluttar til landsins á ári. „En þær koma bara hingað til að
skemmta sér og moka inn peningum," segir fólk. „Þetta er
nú bara saklaus skemmtun og tilbreyting fyrir karlana."
Eitthvað þótti starfsemin þó grunsamleg og því var
gripið til þess ráðs að skylda nektardansstaði til að fá at-
vinnuleyfi fyrir dansara sem koma frá löndum utan EES
svæðisins. Eigendurnir létu þessar reglur ekki hindra sig
og með atvinnuleyfi getur hver stúlka dvalið f landinu í
þrjá til fjóra mánuði, í stað eins mánaðar áður. Er þá ekki
löglega að öllu staðið? Um það geta lesendur dæmt með
því að lesa viðtal við unga dansara frá austur - Evrópu hér
í blaðinu. Þeirra saga bendir til þess að ekki sé alls staðar
allt með felldu.
Það var mikilvægt innlegg í þessa umræðu að Alþýðu-
samband íslands skyldi biðjast undan því að gefa umsögn
um atvinnuleyfi nektardansara. í bréfi sem var af því tilefni
sent félagsmálaráðherra eru margar athyglisverðar ábend-
ingar sem stjórnvöld hljóta að taka til alvarlegrar skoðunar.
Og hvað gerist nú? Hvaða stéttarfélag getur tekið að sér að
veita umsögn um atvinnuleyfi nektardansara? ÁVinnu-
málastofnun fengust þær upplýsingar að ekki væri skylda
að leita eftir slíkum umsögnum. Á meðan nektarstaðirnir
hefðu starfsleyfi frá sveitarfélögunum væri hins vegar lítið
annað hægt að gera en veita atvinnuleyfin.
Það er nefnilega það. Og hver ber svo ábyrgðina? Sveit-
arfélög vísa á stjórnvöld og stjórnvöld á sveitarfélög. Er
ekki málið að grípa til sameiginlegra aðgerða til að stöðva
það þrælahald sem þrífst hér í skjóli stjórnvalda?
fyrir að láta gera
skýrslu um vændi á Islandi og skipa nefnd í
framhaldi af henni sem á að finna lausnir á
málinu. Vonandi koma gagnlegar niðurstöður úr
starfi nefndarinnar.
fyrir ræðu sína á páska-
dag þar sem hann vakti athygli á kvenfyrirlitn-
ingunni sem fylgir kynlífsvæðingunni sem verður
æ sýnilegri hér á landi. Fleiri karlmenn mættu
láta í Ijós álit sift á þessari þróun.
fyrir að leyfa sölu neyðargetn-
aðarvarnar í apótekum án lyfseðils. Það er
einnig til bóta að lyfið sé nú fáanlegt á heilsu-
gæslustöðvum og hjá skólahjúkrunarfræðingum.
Því betri aðgangur að neyðargetnaðarvörninni
þess minni vandamál og færri fóstureyðingar.
eins og samþykkt hefur verið
í miðbæ Hafnarfjarðar. Reykjavíkurborg fær plús
fyrir svipaða samþykkt en mínus fyrir að sýna
ekki meiri festu gagnvart starfsleyfum þeirra
staða sem nú starfa í miðborginni og annars
staðar.
sem halda uppi
starfsemi nektardansstaða með því að kaupa
einkadans og krefjast þess að stelpurnar frói
þeim eða hafi við þá samfarir. Kynlífsiðnaðurinn
þrífst á því hugarfari karla að hægt sé að kaupa
hvaða niðurlægingu sem er fyrir peninga.
fyrir greinina um kynlífs-
borgina Reykjavík þar sem rætt er um starfsemi
nektardansstaða á jákvæðan og gagnrýnislaus-
an hátt. I viðtalinu fær Asgeir Davíðsson frá-
bæra auglýsingu fyrir staði sína, Maxim's í
Hafnarstræti og Gold Finger í Kópavogi. Hann
hefur heillað blaðamanninn upp úr skónum...
Hvernig skyldi hann hafa farið að því?