Vera - 01.04.2001, Blaðsíða 18

Elísabet Þorgeirsdóttir
Kynlífsvæðing
Kynlífsþrælar
á íslandi
níu á morgnana um helgar, en eru búnar fyrr á virkum dögum.
Fyrir að mæta í vinnuna og dansa naktar uppi á sviði nokkrum
sinnum á hverri „vakt" fá þær ekki krónu þrátt fyrir að í
ráðningarsamningi sé talað um 160.000 kr. lágmarkslaun. Ef
þær hins vegar mæta nokkrum mínútum of seint eru dregnir af
þeim 100 dollarar (tæplega 10.000 kr.) Tónlistina þurfa þær að
útvega sjálfar, svo og „búninginn", þ.e. dansklæðnað, skófatn-
að og snyrtivörur. Til þess að afla tekna þurfa nektardansmeyj-
ar - löglegir handhafar íslensks atvinnuleyfis - að lokka karl-
mann til að bjóða sér drykk eða einkadans og vera einar með
honum í litlum klefa allt upp í klukkutíma.
iðmælendur okkar eru erlendar nektardans-
meyjar sem fengu milli 40.000 og 50.000 krón-
ur útborgaðar eftir mánaðarvinnu. Af því að
þær neita að stunda vændi er afraksturinn ekki meiri.
Datt einhverjum í hug orðið kynlífsþrælar? Ekki ólík-
legt - enda er það orðið sem notað er um þá alþjóð-
legu starfsemi sem hefur fest rætur hér á landi án
mikillar andstöðu.
Þær búa oft átta til tíu saman í íbúð og eru alltaf
fleiri en ein um hvert herbergi. Samt þurfa þær að
borga 20.000 til 50.000 krónur hver í leigu á mánuði.
Það er því Ijóst að eigandinn fær a.m.k. 150.000 krón-
ur og oft tvöfalda þá upphæð f leigutekjur, eftir því
hve margar stúlkur dvelja þar í einu. Ekkert er þó
innifalið í húsaleigunni, þar var hvorki húsbúnaður,
sími né sjónvarp, eldunaráhöld af skornum skammti
- aðeins rúm til að sofa í og þótt þær borgi fulla
húsaleigu mega þær ekki bjóða gesti heim.
Þær eru kornungar, rétt rúmlega tvítugar, og koma
frá austur-Evrópu í von um að geta aflað tekna og