Tímarit Verkfræðingafélags Íslands


Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1960, Qupperneq 72

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands - 01.12.1960, Qupperneq 72
102 TlMARIT VFl 1960 Steingrímur Jónsson: Vinnsla, dreifing Raforkuvinnslu og sölu raforkunnar má skoða sem iðnað, er vinnur hráefni til heildsölu frá verksmiðju. Kaupendur raforkunnar í heildsölu eru rafveitur, er dreifa orkunni um tiltekið veitusvæði og annast flutn- ing hennar að dyrum notendanna, þar sem orkan er seld í smásölu. Raforkan er þá enn hráefni, sem notendur hagnýta í rekstri sínum, hvort heldur er iðnaður, stór eða smár, verzlun eða annar atvinnurekstur eða heimili manna. Svarar raforkan þá til annara hráefna, sem seld eru heimflutt til notandans. Verðmæti þessa hráefnis, sem raforkan er, nemur oft- ast 2 til 4% alls reksturskostnaðar þeirra fyrirtækja, er hana nota, hvort sem þeir vinna hana sjálfir eða kaupa að. 1 heimilishaldi nemur rafmagnskostnaðurinn oftast minna en 3% reksturskostnaðarins. Einstaka iðngreinir nota mikla raforku, svo sem stóriðnaður erlendis, er not- ar málmbræðslu eða rafgreiningu málma í stórum stíl. Getur slíkur iðnaður haft raforkukostnað, er kemst upp yfir helming alls rekstrarkostnaðar. Við rafgreiningu vetnis getur raforkukostnaður orðið 10 til 20% og jafn- vel meira. 1 ýmsum stóriðnaði er aðalefnið sem unnið er, hrá- efni til afnota í öðrum iðnaði, svo sem jám, álm, karbít o. fl. Þessi hráefni þurfa að vera ódýr, svo nothæf verði til smiða eða annars. Hafi verið notuð mikil raforka til bræðslu eða tilbúnings þessara hráefna, verður raforkan sjálf að vera mjög ódýr. Það eru því ekki önnur lönd, sem geta rekið þess konar iðnað, en þau, sem búa við mjög ódýra raforku. Eini stóriðnaður, er við höfum af þessu tagi, má segja að sé Áburðarverksmiðjan h.f., er notar greiningu með raforku til vetnisvinnslu sinnar. Hvort skilyrði verði fyrir miklum vexti stóriðnaðar hér á landi er háð því, hversu vel tekst til um hagnýtingu stórvirkjana á vatnsafli hér á landi í samstarfi við jarðhitann. Það er einkenni á raforkuvinnslu úr vatnsafli að stofn- kostnaður er tiltölulega hár, einkum ef virkjanirnar eru smáar. Hins vegar er reksturskostnaður tiltölulega lít- ill, aðallega stofnfjárkostnaðurinn, þar sem mannahald er lítið og einnig viðhald. Stofnfjárstuðullinn getur því orðið geysi hár. Orkuvinnsla frá gufuknúnum eldsneytisstöðvum hef- ur mun lægri stofnkostnað í upphafi, en hins vegar meiri reksturskostnað. Þar sem eldsneytisþörfin kemur til og mannahald er heldur meira og aukið viðhald. Stofnfjárstuðullinn er þar því mun lægri. Þar sem vatnsaflsstöðvar og gufustöðvar starfa saman að orkuvinnslu verður meðalvegur, er oft veitir örugg- astan rekstur og betri afkomu, en ef hvor starfar út af fyrir sig. Hér á eftir verður rakin í fyrsta lagi afkoma orku- vinnslunnar á orkuveitusvæði Sogsvirkjunarinnar, þ. e. orkuvinnsla þeirra rafstöðva út af fyrir sig, er starfa saman að henni, en það eru rafstöðvarnar við Sog og við Elliðaár. 1 öðru lagi verður rakinn orkuflutningur og orku- og sala raforku dreifing Rafmagnsveitu Reykjavíkur, innkaup hennar á raforku í heildsölu frá aflstöðvunum, dreifingin og smá- I salan til notendanna. 1 þriðja lagi verður svo tekið saman í heild hlutdeild Rafmagnsveitunnar í aflstöðvunum og orkuvinnslunni, flutningur og dreifing orkunnar, svo sjá megi stofnfjár- stuðul og afkastastuðul þessa hráefnis við húsvegg not- endanna. 1. Rafmagnsveita Reykjavíkur hóf starfsemi sína 1921 með 1000 kw vatnsaflstöð í Elliðaánum, en Elliða- ámar voru þá mjög ótryggar í frostum og hríðum. Fyrsta aflaukningin var gerð 1923 og síðan árið 1934. Var þá stöðin komin upp í 3000 kw afl, en auk þess þurfti á þessum árum að auka við þrýstivatnsæð, hækka og lengja inntaksstífluna og bæta inntaksþróna, enn- fremur gera miðlunarstíflu við Elliðavatn. Var þá stofn- kostnaður kominn upp í 3,5 millj. kr., eða tvöfaldaður, auk þess sem orkuvinnslan var orðin örugg gegn kulda og krapi. 1933 fékk Reykjavík sérleyfi til virkjunar afls í Sogi, og kom upp Ljósafoss-stöðinni með 9000 kw afli haustið 1937. Stofnkostnaður varð þá 7 millj. kr. með háspennu- línu til Reykjavíkur og aðalspennistöð þar, en stofn- kostnaðurinn jókst upp í 9 millj. við gengisbreytinguna á árinu 1939. Varð stofnkostnaður Sogsvirkjunarinnar þá 1000 kr. á kw. Samstarf var þegar tekið upp milli stöðvanna í Elliðaánum og Sogi. Var Ljósafoss-stöðin rekin sem grunnaflstöð, en hin tók álagstoppana og að- stoðaði að öðru leyti eftir getu. 1 síðari heimsstyrjöld var þriðja vélasamstæðan sett upp í Ljósafoss-stöðinni. Tók hún til starfa sumarið 1944 og kostaði um 7 millj. kr. með 5500 kw afli eða 1280 kr. á kw í aukningunni. Þegar eftir heimsstyrjöldina var byggð gufuknúin vara- stöð við Elliðaárnar til öryggis og til samstarfs við vatnsaflsstöðvarnar. Tók hún til starfa vorið 1948 með 7500 kw afli og kostaði 21 millj. kr. eða 2800 kr. á kw. I þessum kostnaði er nokkur aukakostnaður vegna sam- bands við Hitaveitu Reykjavikur og framtíðarstækkunar. Þá var unnið jafnframt að undirbúningi nýrrar virkj- unar í Sogi og Irafoss-stöðin gat tekið til starfa haust- ið 1953 með 31000 kw. Kostnaður varð 165 millj. kr. með háspennulínu til Reykjavíkur og nýrri útispennistöð þar. Varð þetta 5300 kr. á kw. Vélakosturinn var þá orð- I inn 45.500 kw í Sogi og 10.500 kw í Elliðaánum, sam- tals 56.000 kw. Báðar stöðvarnar í Sogi starfa saman þannig, að þær hafa aðfylgd um reksturinn eftir því sem unnt er, af því að þær nota báðar sama vatnið. Starfa þær sam- an sem grunnaflstöðvar í samstarfi við báðar Elliðaár- stöðvarnar sem toppstöðvar og er vatnsaflstöðin við Ell- iðaár sett inn á undan, þegar þarf, en varastöðin síðast sökum eldsneytisnotkunar hennar. Með þessu móti verð- ur reksturskostnaður allra stöðvanna saman lægstur og þai' með orkuvinnslukostnaðurinn. >
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80

x

Tímarit Verkfræðingafélags Íslands

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Verkfræðingafélags Íslands
https://timarit.is/publication/860

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.