Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1901, Qupperneq 79

kepst um að vera henni næstar, en síðasta árið hefir Árnes-
sýsla gjort rögg á sig og komist sér til sóma efst á blaðið.
Múlasýslur standa öll árin aftarlega, en þó mun óvíða gagn-
legra en þar að auka grasvöxtinn, því að vegna útbeitar
og landgæða er töðuhesturinn í fáum sveitum landsins meira
virði en þar.
En gleðiefni er það, að allviðast eru þjifnasléttur og
túnbætur að aukast hér á landi.
Arin 1861—’69 voru að meðaltali sléttaðar 32 dag-
sláttur á ári, 1875—’80 árlega 83 dagsláttur, 1885—’90 á
■ári 155 dagsl, 1890—’95 253 dagsl. Árið 1897 424
dagsl. og 1898 528 dagsláttur.
Af þessu yfirliti sést, að þúfnasléttan er sifelt að auk-
ast, þó framförin fari í bægðum sínum, en stefnan fer í rétta
átt, og er vonandi að bún sé sprottin af áhuga manna á
þvi, að bæta jarðir sínar, og að hinn árlegi 20,000 kr. lands-
■s.jóðsstyrkur sé eigi aðalhvötin hjá sumum hverjum, en þó
■er hætt við þvi að Ahuginn dofnaði sumstaðar, ef hann
væri afnuminn, og því mun nauðsynlegt að halda honum
við nokkur þing enn þá, þótt hann flestu freipur sýni, hve
þjóðin stendur á lágu stigi i verklegum búnaðarframförum.
Það lýsir nokkuð mikilli deyfð landsmanna í þvi, að reyna
til að bæta hag sinn, þegar landssjóðuv þarf að kaupa menn
til að erja sinar eigin þúfur, einhvern versta óvin búnaðar-
ins, eða, með öðrum orðum, að landssjóður þurfi að horga
bóndanum fyrir það að oylta um þúfunum í hans
eigin túni, sem hafa staðið þar nm langan aldur, honum og
fyrirrennurum hans til mikils tjóns, hindrað grasvöxt og
tafið fyrir honum við sláttinn og heyþurkiun.
Það var heppilega að orði komist, sem Þorsteinn Daní-
elsson á Skipalóm sagði eitt sinn við mann, sem sagði við
hann um sláttartimann: »Mikill hlessaður hlaðafli er á
firðinum núna«. »Já, vist er um það, að aflinn erblessað-
ur, en til hvers er það?« sagði Þorsteinn, »Bölvaðar jiúf-
urnar — nú standa allir á hausnum í þeim óður en ég
sléttaði Húsavöllinn n.inn, þurfti ég 5 menn 4 daga til að
láta slá hann. Nú leika 2 menn sér að því á sama tima,
■og svo get ég látið hina 3 róa til fiskjar og sækja nógan
mat handa óllum á heimilinu«.
<67)