Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1922, Blaðsíða 42

hún á sjálf von á barni, en 9 soltnir munnar bíða'
heima; hún fær enga úrlausn. Pá kemur Baumert
heim og er i allgóðu skapi, því að með honum er
varaliðsmaður Moritz Jáger, sem á silfurúr og 10
dali í peningum. Er pað heill fjársjóður að áliti
hinna, pví að Ansorge gamli vinnur sér ekki meira
en 14 dali inn á ári. Fara þau nú að tala um ástandið, <
og segir Ansorge gamli þá: »Hér er eg fæddur oghér
hefir faðir minn setið við vefstólinn í meira en 40 j
ár. Oft hefl eg sagt við konu mína: Kona, þegar fer
að líða að æfilokum mínum, verðurðu að halda hús-
inu. Eg hefl eignast liúsið, ætla eg. Hér er hver nagli
ein vökunótt, hver bjálki viðbitslaust brauð í heilt
ár«. — »Þeir kæra sig ekki um það«, segir Jáger, og
nú les hann upp fyrir þeim skammarkvæði um verk-
smiðjueigendurna; þeir Baumert og Ansorge æsast
og espast. Peir kreppa hnefana, berja í gólfið og,
endurtaka orðin um mannætur og morðingja í kvæð-
inu. Beir sækja í sig móð, og eru loks alráðnir i því<
að ráða bót á neyðarkjörum sinum.
3. þáttur fer fram í veitingastofu i Mittelkretscham
í Peterswaldau. Alstaðar eru kjör vefaranna þau
sömu. Loftið virðist þrungið af uppreistaranda. »Pað<
er eins og djöflinum hafi verið slept lausum«, segir
veitingamaðurinn í byrjun þáttarins, en í lok hans
fara þeir af stað og syngja uppreistarsönginn og
heimta hærri laun. í næsta þætti fara þeir að húsi
Dreissigers og syngja uppreistarsönginn. Peir taka
lögreglustjórann höndum, berja varðmanninn og
misþyrma jafnvel prestinum. Og Ansorge gamli gefur
merki til uppreistar og eyðileggingar.
Fjórir fyrstu þættirnir eru eins og stormbylgjur
innibyrgðs vatnsflóðs kúgaðrar stéttar, er loks brýtur
alla hlekki af sér. Siðasti þálturiun sýnir vefarastofu
i Langenbielau; þangað hefir straumurinn borið þá
sigursælu uppreistarmenn. En einn síns liðs stendur
þar gamall vefari, Hilse, gamall hermaður, er mist
(8)