Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1922, Blaðsíða 103

notkunar, eigi heldur kaup handa honum sjálfum,
né neinu af skylduliði hans. nema sá telji tekjur sín-
ar fram sér í lagi. Eigi má gjaldandi heldur telja með
rekstrarkostnaði vexti af fé, sem hann heflr sjálfur
lagt í atvinnurekstur sinn, né félag eða stofnun, vexti
af hlutafé, stofnfé eða tryggingarfé. — b. Frá embættis-
tekjum ber að draga þann kostnað, skrifstofukostnað o.
s. frv., sem embættisreksturinn hefir haft í för með
sér, svo og lögmætar kvaðir, er á embættinu hvíla.
— c. Iðgjöld af lífeyri, sem skattgreiðandi er skyldur
lögum samkvæmt að tryggja sér eða konu sinni eftir
sinn dag, svo að iðgjöld af hverri annari lögboðinni
persónutryggingu. Enn fremur má draga frá tekjum
þeirra manna, sem eigi eru að lögum skyldir til að
tryggja sér eða konum sínum lífeyri, iðgjöld af slík-
um lífeyri eða lífsábyrgð, sem greidd hafa verið, þó
ekki hærra iðgjald né af hærri tryggingarupphæð en
embættismanni með sömu tekjum ber að kaupa. Að
öðru leyti skulu iðgjöld af lífsábyrgðum eigi dregin
frá skattskyldum tekjum. — d. Vexti af skuldum gjald-
anda, öðrum en þeim, sem um ræðir í staflið a. —
Þegar skattur er lagður á tekjur, sem renna til ein-
staklinga, félaga eða stofnana, sem ekki eiga heimili
hér á landi (sbr. 2. gr. og síðari málsgr. 3. gr.), má
að eins draga frá tekjum þau útgjöld, sem beinlínis
viðkoma þessum tekjum. — Tekjur þær, sem koma
til greina við ákvörðun skattsins, eru skattskyldar án
tillits til þess, hvernig þeim er varið, hvort heldur
gjaldandi hefir þær sér og skylduliði sínu til fram-
færis, nytsemdar eða munaðar, til hjúahalds, nema
til atvinnurekstrar sé, til þess að færa út bú sitt eða
atvinnuveg, til umbóta á eignum sínum eða til þess
að afla sér fjár, til gjafa eða hvers annars sem er. —
18. gr. Frá hreinum tekjum heimilisfastra manna hér
á landi, eins og þær eru ákveðnar samkvæmt 11. gr.,
skal draga 500 kr., en 1000 kr., ef um hjón er að ræða,
sem samvistum eru, og er sú upphæð skattfrjáls.
(69)