Prentarinn - 01.01.1972, Qupperneq 32

og starf verkalýðsfélaga sé nauðsyn, þá viðurkenn-
um við líka nauðsyn pólitískrar baráttu í verka-
lýðshreyfingunni. í 75 ára starfi verkalýðsfélaganna
hefur verið barizt um svo að segja hvert skref,
sem þau hafa stigið til bættra lifskjara. Baráttan
hefur verið háð við liina svokölluðu eignastétt, en
hún hefur jafnframt verið háð við pólitíska full-
trúa hennar — ríkisvaklið.
Þeim sem þctla skilur er líka ljóst, að það er
ekki glóra í því að stofna stéttarfélög, leggja f
verkfallssjóði og styrktarsjóði af kaupi sínu, eyða
þeim í verkföll og styrki og velja svo til þjóð-
málastarfa menn, scm eru fulltrúar þeirra stétta,
sem barizt er við „um brauðið og hitann". Ekkert
er andstæðara heilbrigðri skynsemi. Og hér skiptir
engu máli hvað menn eða flokkar segja um skiln-
ing sinn á kjörum láglaunafólks og umhyggju fyrir
því, ef þeir eru studdir lil kjörs af eignastéttinni
til verndar hagsmunum hennar. Mcstu máli skiptir,
að vclja þá menn til starfa, sem ekki hafa annarra
hagsmuna að gæta en við launafólkið, menn, sem
við getum treyst og gert kröfur til. Annars stöndum
við frammi fyrir tvístruðu liði og andstæðu hags-
munum okkar, þegar inn í Jrjóðmálasalina er
komið.
Það er líka til varnaðar, að taka of mikið mark
á öllu því málæði sem yfir rfður, að allt sé fengið
með kosningum á þjóðmálaþing. Trúin á slíka
baráttu eina boðar það í raun og veru, að við
hljótum að leggja hendur í skaut cf við töpum, bíða
færis og hefja sókn f nýrri kosningahríð, en getum
verið róleg og aðgerðarlítil ef sigur vinnst.
Oftrúin á kosningar til þjóðmálajringa er æði
varasöm.
Sannleikurinn cr sá, og það ættum við að hafa
lært af reynslunni, að samtök okkar þurfa að
berjast dag hvern, livort sem við sigrum cða töpum
í kosningum. Baráttan ber að sjálfsögðu harðari
svip eftir ósigur og hún krefst ef til vill stærri
fórna, cn hún cr engu síður nauðsynleg að sigri
loknum til Jiess að tryggja sigurinn og sækja lengra.
Að sjálfsögðu er nauðsynlegt að verkalýðshreyf-
ingin eigi trausta málsvara á stjórnmálasviðinu, en
hún verður að hafna með öllu þeirri gcrð manna
og flokka, sem neita að lúta leiðsögn hennar og
vaxa þvf frá henni. Fólkið í verkalýðsfélögunum
hefur ekkert brúk fyrir áleitna pólitíska lýðspekúl-
anta, sem bjóða þreyttu fólki þjónustu sína og
fórnarlund fyrir kosningar, en vilja að þeim lokn-
um hafa sjálfdæmi um pólitíska hegðun sína og af-
stöðu til mála.
Þú talaðir óðan um handhafa atvinnutækj-
anna, ekki eigendur.
Já, ég sagði það og meinti, því meginþorri allra
atvinnutækja er byggður upp og rekinn af al-
„Að sjáljsögðu er nauðsynlegt að
verkalýðshreyfingin eigi trausta mál-
svara á stjórnmálasviðinu, en hún
verður að liajna með öllu þeirri gerð
manna og jiokka, sem neita að lúta
leiðsögn hennar og vaxa því frá
henni.“
30
PRENTARINN