Prentarinn - 01.01.1972, Qupperneq 45

Á árshátíð Starfsmannafélags Tfmans og Eddunnar
i janúar síðastliðnum var Valdimari Guðmundssyni
setjara afhent gullúr fyrir 50 ára starf við umbrot
blaðsins. Við það tækifæri flutti Jón Helgason rit-
stjóri Tímans eftirfarandi drápu til Valdimars:
Valdimars
drápa
Guðmundssonar
Illt er það til afspurnar
og andskotanum gaman,
ef vísukorn um Valdimar
verður ei barið saman.
Það er skömm að koma í kvöld
klumsa fram á sviðið,
þegar hann hefur hálfa öld
húsum Tímans riðið.
En hugsun öll fer vegavilll,
veltur á bárum kæna,
cinmitt þcgar er þó skylt
utan í hann að spræna.
Heiti ég því á heiðin goð,
helga menn og anda
að vera mér nú stytta og stoð
og stýri í þessum vanda.
Ef frá landi leggur byr,
léttist andans glíma,
opnar standa allar dyr,
enginn vandi að rfma.
I>vf hef ég messu án hindrunar,
hátt mig pressa á flugi.
Svofelld vers um Valdimar
vænti ég þess að dugi.
í hans flíkur fer f neinn,
fátt um slíkar hendur.
Kappið ríka átti hann einn,
engum líkur stendur.
1 skemmtihúsi skenkist tár,
skutlar krúsum þaktir.
En hann gekk fús í fimmtíu ár
fimmtán þúsund vaktir.
Einum rómi er um hann
okkar dómur fallinn:
Með þeim sóma verk sín vann
að varpar ljóma á karlinn.
Fram á góma aldinn er
öllu grómi varinn,
ekkert hjóm, sem undan fer,
aldrei lómur barinn.
Öðrum karskar af sér stóð
ölduhnjask og skeinu,
lét ei vaskur veðurhljóð
valda raski neinu.
Þráfalt naskur þylur ljóð,
þarf ei braska í vafa,
sjaldan flaskar á þeim óð,
sem aðrir laskað hafa.
Orðakrull ei auka ber.
Er með fullum sanni,
að hans um rullu hermum vér:
Hann er gull að manni.
Kristján Benediktsson, jramkvœmdastjóri Timans,
ajhe/idir Valdimari Guðmundssyni gullúr að gjöf,
jyrir 50 ára starf við Timann. (Ljósm. Gunnar)
PRENTARINN
41