Prentarinn - 01.01.1972, Blaðsíða 21

Þárður Bjarnason og Itona hans,
jrú Sigriður Einarsdóttir.
asta. Vinnumenn munu ekki hafa haft í árskaup
nema 35—10 krónur."
— En Iiækkaði ekki kaupið, þegar liinir fóru
og þú tókst við sem fullgildur sveinn?
„Jú, mig minnir, að ég hafi komizt upp í tvö
hundruð krónur yfir árið. Skúli Thoroddsen þótti
aldrei prúttinn um kaup, og ég held, að þetta hafi
þótt gott kaup á þessum árum."
— Árið 1908 flyzt svo Prentsmiðja Þjóðviljans til
Reykjavíkur og þú með henni?
„Jú, við þrír, ég, Haraldur Gunnarsson og Sig-
urður Kjartansson, fylgdum henni til Reykjavíkur.
N'okkru eftir að við komum til höfuðstaðarins með
prentsmiðjuna komu þáverandi stjórnendur Hins
íslcnzka prentarafélags til Skúla Thoroddsen til að
ræða við hann um jtað, að við prentararnir yrðum
félagsmenn H.Í.P. Fannst Skúla Jrað sjálfsagt mál,
og vorum við Haraldur samþykktir á fundi 24. jan-
úar 1909, en Sigurður 13. marz 1910.“
— Árið 1911 hættir Jrú svo hjá Skúla og ferð til
Vesturlieims, Þórður. Hvað kom til Jress?
„Það var nú eiginlega ævintýraþrá. En ein á-
stæðan mun hafa verið sú, að vinnufélagi minn,
Sigurður Kjartansson prentari, sem síðar var í
áratugi kaupmaður í Reykjavík, fór samtímis mér
þetta vor til Ameríku til að leggja stund á raffræði.
Hann mun hafa átt þar ættingja."
— Þú liefur náttúrlega ráðgazt um Jretta við
foreldra þína?
„Já, ég fór heim að Skógtjörn til foreldra minna
og sagði þeim frá þessari fyrirætlan. Þau sögðu svo
sem ekkert við [ní Jjá. Þetta hefur sennilega komið
svo flatt upp á Jiau. En seinna vildu Jrau letja mig,
cn Jjað dugði lítið."
— Attirðu nokkra vísa vinnu að hverfa að
vestra?
„Nei, ekki nokkurn hlut."
— Samt leggur Jjá hiklaust af stað?
„Já, enda var maður ungur þá og áræðinn."
— Var ekki ýmislegt sögulegt í vesturferðinni?
„Eflaust hefur það verið, en ekki man ég að
tíunda það í smáatriðum nú. Ég fór með Vestu
gömlu til Leith, en þaðan með járnbraut yfir
Skotland og með heljarmiklu skipi yfir hafið,
Ionia hét Jtað."
— Hvar tókuð þið land?
„í Quebeck. Öll hafði þessi ferð kostað heil-
mikið fé, eti maður varð að eiga 50 dollara, að mig
minnir, til að komast inn í landið. Ég átti eitthvað
rúmlega fjörutíu dollara í vasanum og setti það á
borðið. Þeir rótuðu í Jjcssu og töldu féð og sögðu
Jjað vera fimmtíu dollara."
— Það var látið gott heita?
„Já, ég held, að þeir hafi lagt meira upp úr
því, hvort þeir töldu að innflytjandinn gæti bjarg-
að sér.“
— Svo heldur ferðin áfram?
„Ójá, hiklaust. Frá Quebeck til Winnipeg ferð-
aðist ég á þriðja farrými í járnbraut. Það var um
sólarhrings ferðalag."
— Ekki hcfur Jjú fengið vinnu við prentverk
strax og Jjú komst til Winnipeg?
„Jú, fljótlega. Ég fór til Ólafs Þorgeirssonar og
vann hjá honum þar til heimsstyrjöldin fyrri hófst.
Ólafur bjóst við minnkandi vinnu og treysti sér
ckki til að hafa mig fastráðinn áfram, en ég mátti
vera kyrr upp á það sem til félli."
— Hvert var kaupið hjá Ólafi Þorgeirssyni?
„Ég held það hafi verið 35—40 dollarar á mán-
uði. Ætli dollarinn hafi ekki verið um 4 kr. ])á,
svo þetta hefur gert 140—160 krónur."
— Þóttu þér Jjctta ekki viðbrigði frá kaupinu
á íslandi?
„Jú, en það gerði nú samt ekki mikið meira cn
að duga fyrir nauðsynjum. Húsaleiga var dýr,
eitthvað um tíu dollarar á mánuði."
— Varstu kyrr hjá Ólafi?
„Nei, ég fór norður á Winnipegvatn um sum-
arið til fiskveiða."
— Hvernig gekk ]>að?
„Sæmilega, því að ein lögn var svo góð, að liún
bjargaði öllu sumrinu. Ég var einnig um veturinn
við fiskveiðar á Winnipegvatni. Þaðan fór ég til
Wynyard."
— Hvað starfaðirðu Jrar?
„Ég vann við prentverk hjá íslenzkum manni,
Boga Bjarnasyni. Hann prentaði þar enskt blað.
Það kom hálfprentað til Boga, en á tvær síður
voru settar og prentaðar fréttir og annað sérstakt
PRENTARINN
19