Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 4

Gcsmla Guðrún
Verðlaunasaga frá Kaupmannahöfn
eftir ÓLAF GUNNARSSON
SELNES liggur í djúpum
hvammi, á þrjá vegu umkringt
þverhníptum hömrum, sem
hh'fa hvamminum við vestan-
norðan- og austanveðrum. í
suðri er hafið, — brimhljóð þess
heyrist heim að Selnesi nótt og
nýtan dag, hversu kyrrt sem
hafið annars er.
Sunnanvindurinn nýtur sín
heldur ekki í hvamminum,
hamramir dra'ga hann að sér og
veldur það oft annarlegum þyt
í gmpurn og tindum, sem
blandaðist soghljóði aldnanna,
er brotna við marbakkann og
fjörusandinn. Hamrar á þrjár
hendur, haf á þá fjórðu, fáir
bæir hafa slíka umgerð. Það er
aðeins örmjó undirlendisræma
milli hamraskriðanna og hafs-
ins og eftir þessari ræmu ligg-
ur götuslóðinn, sem Selnes-
menn kalla yeg.
Sjálfur hvammurinn er frjó-
samur og prýðilega ræktaður,
eitt af beztu túnum sveitarinnar
og þó víðar væri leitað. í út-
jaðri túnsins standa steinar og
björg á stangli.
í þessum steinum og björg-
um ásamt klettunum, sem eru
kringum túnið, er allt fullt af
álfum, að minnsta kosti full-
yrti gamla Guðrún, móðir Am-
finns og þeirra systkina, að svo
væri. Gamla Guðrún hafði búið
á Selnesi í mörg ár og í öll þau
ár hafði sambúð hennar og álfa-
fólksins verið hin bezta. Hún
hafði séð ljós í steinum og klett-
um, þegar dimma tók og grá-
klædda menn ganga ljósum log-
um í túnjaðrinum um hábjart-
an daginn. Loðnu og töðufengnu
blettimir innan við túnið voru
aldrei slegnir meðan gamla
Guðrún hafði búsforráðin. Hey-
fengur þessara bletta tilheyrði
álfunum, og hun vissi eða þótt-
ist vita, að væm slægjur
þeirra slegnar, gengi í óþurka i
þrjár til sex vikur, svo að heyið
hirtist þá alltaf hrakið.
Gamla Guðrún hafði búið á
Selnesi í langa herrans tíð. Tví-
tug að aldri giftist hún Stefání
'bónda á Selnesi, og eigi liðu
2
HEIMILISRITIÐ