Heimilisritið - 01.09.1945, Síða 27

Demantshringurinn
Sögukorn um
„HERRA minn“, sagði gamli
demantakaupmaðurinn við vel-
búinn viðskiptavin, sem stóð
fyrir framan búðarborðið.
„Vilduð þér gjöra svo vel og
láta demantshringinn aftur þar
sem hann var, hringinn sem
hvarf á meðan ég snéri baki að
yður“.
„Eg skil yður ekki“.
„Eg held að ég hafi gert mig
vel skiljanlegan. Og ég ætla að
ráðleggja yður að vera skyn-
samur. Látið hringinn aftur á
sinn stað, þá gerum við ekki
meira veður út af þessu. En
annars verð ég að kalla á lög-
regluúa“.
„Þér vænið mig alltsvo um að
hafa stolið hring úr sýningar-
skápnum þarna?“
„Nei, af borðinu. Eg lagði tólf
demantshringa fyrir yður, þegar
þér sögðust ætla að kaupa einn
slíkan. Og nú eru aðeins tíu á
borðinu, þeim ellefta haldið
þér á. Sá tólfti er horfinn og er,
eftir öllum sólarmerkjum að
slunginn þjóf
dæma, í einhverjum vasa yðar.
En í mínu fyrirtæki þýðir ekki
a'ð reyna slík brögð. Eg er orð-
inn of reyndur í starfinu til
þess. Því vildi ég enn einu sinni
segja yður: Látið hann aftur á
borðið og þá skal ég láta málið
falla niður“.
„Þér ættuð að vera dál'ítið
vissari í yðar sök, áður en þér
komið með ærumeiðandi ásak-
anir. Eg er ekki vanur slíkri
framkomu manna og læt ekki
bjóða mér þetta. Eg krefst þess
að þér sendið tafarlaust eftir
lögreglunni. Þangað til hún
kemur skal ég bíða með hend-
umar á borðinu, svo að þér get-
ið ekki fullyrt á eftir að ég sé
sjónhverfingamaður eða eitt-
hvað þvílíkt“.
Kaupmaðurinn hikaði andar-
tak. Það var óvanalegt að mæta
svona festu og öryggi hjá fólki,
sem staðið var að hnupli. En á
hinn bóginn gat enginn vafi
verið á því, að dýrmætur hring-
ur hafði horfið af búðarborð-
HEIMILISRITIÐ
25