Heimilisritið - 01.09.1945, Qupperneq 59

I
hjá Lord Ashe. Ein af vinnu-
stúlkunum varð veik í nótt og
Lady Ashe heldur að veikindin
séu hættuleg. Er þetta ekki
Markham?“
„Jú, frú“.
„Því miður er hann ekki hér“,
sagði frúin smjaðurslega. „Ef
það er alvarlegt gætuð þér
hringt þangað og spurt um
hann. Eða gengið þangað, það
er svo stutt fyrir yður. Sælir“.
Víst var stutt heim til Lord
Ashe.
Hann ákvað að fara þangað,
það var betra. Hann yrði ekki
nema tvær mínútur á leiðinni.
Hann’ flýtti sér inn í dagstof-
una. Þar stóð Cynthia vand-
ræðaleg og nagaði á sér blóð-
lausa neðrivörina.
„Heyrðu CyntMa. Eg verð að
fara upp í Ashe-höll. Eg ætla
ekki að vera nema tíu mínútur.
Viltu hringja til Bert Miller á
meðan og standa vörð. Segðu
Bert bara, að Sir Harvey hafl
framið sjálfsmorð“.
„En —“
„Þú veist sjálf að sá gamli
hefur framið sjálfsmorð“.
„Ætlarðu að trúa mér fyr-
ir þessu, Dick? Segðu mér allt
eins og það er — seinna“.
„Já, Cynthia, það skal ég
gera“.
Það var gott að geta haft
einhvern, sem hægt var að
treysta, að hafa einbeittni og
áreiðanleik Cynthiu sér til
stuðnings, í þessari gjörninga-
þoku. Hann þrýsti hönd henn-
ar og fór. Hann gekk beinustu
leið til hallarinnar, í gegnum
skuggalega birkiskóginn og yf-
ir hallartúnið.
Lord Ashe kom gangandi
fram með framhlið hallarinnar
— eins og venjulega í grófgerð-
um fötum og fomfálegum
frakka með vinnuhanzka á
höndum og hélt á litlum greina-
klippum.
„Nei — góðan daginn“, sagði
hann dálítið undrandi.
„Góðan daginn, herra. Þér er-
uð snemma á fótum“.
„Eg fer alltaf á fætur um
þetta leyti“, svarði Lord Ashe.
Dick varð litið eftir suður-
hlið hallarinnar.
„Lokið þið aldrei neinum dyr-
um eða gluggum héma?“
„Drengur minn“, svaraði Lord
Ashe hlæjandi og fingraði við
klippumar. „Hér er engu að
stela. Málverkin eru öll eftir-
líkingar. Frank, eldri bróðir
minn, gaf alla ættardýrgrip-
ina — þeir fóru til — hm —
konu, sem hann dýrkaði, en
sem var yíst fremur laus á
kostunum. Það em mörg ár
síðan“.
Dick var ekki með frekari
málalengingar. Hann langaði til
HEIMILISRITIÐ
57