Heimilisritið - 01.07.1947, Blaðsíða 52

„Hvað veizt þú?" hrópaði hann, „urn list eða annað. Sumar þykjast oj góðar til að
læra nokkuð".
stæða fyrir stúlkuna ti'l að fá grill-
ur í höfuðið. Hvað þóttist þessi
stúlka eiginlega vera, að hún skyldi
láta sér detta í hug að daðra við
eiginmann annarrar konu? Celia
kembdi ljóst hár sitt og hugsaði
um stúlkuna, sem bjó í fátæklegu
herbergi og varð að fara á fætur
í dögun og hlaupa til vinnu sinnar
— já, svoleiðis stúlka hlaut að
verða svo leið á lífinu, að hún
myndi reyna að ná sér í mann,
hvað sem það kostaði. „En ekki
Sam“, hugsaði Celia, „ekki mann-
inn minn. Ég skal sjá um hann.
Ég veit, hvernig ég á að haga mér“.
Hún sneri sér að Sam um leið og
hann kom inn.
Hún gekk til hans, horfði fram-
an í hann, smeygði báðum hönd-
um undir jakka hans og þreifaði
á silkiskyrtunni, sem var yljuð af
líkamshita hans. Það fór um hana
heitur straumur af ást og um-
hyggju. „Þessi stúlka, þessi stúlka“,
hugsaði hún, „sem reynir að taka
hann frá mér og eyðileggja heimili
mitt!“ Og hún þrýsti sér upp að
manni sínum og beið þess að hann
tæki hana í faðm sinn. Nú hefði
hún getað hlegið að stúlkunni.
„Þreyttur, Sam?“
„Dálítið. Þetta var góður dag-
ur“.
Hún fylgdist með honum, þegar
hann fór að þvo sér og færði hon-
um hreina skyrtu. Hún virti hann
fyrir sér og sagði í þúsundasta
skipti við sjálfa sig, að hann liti
ekki út eins og kaupsýslumaður
heldur eins og listamaður. Það
þótti henni vænt um. Hann hafði
líka svo gott vit á ýmsum hlutum,
listaverkum, bókum, leiklist og
50
HEIMILISRITIÐ