Heimilisritið - 01.07.1947, Blaðsíða 49

rásina, reyndu að synda frá flak-
inu af sírnim bát yfir í bát, sem
þeir sáu svo sem tvær mílur frá
sér. Hann varð snemma mjög
þreyttur, sneri aftur og reyndi að
komast yfir í rekaldið af sínum
bát á ný. Síðan hefur ekkert til
hans spurzt. Félagi hans náði bátn-
um, sem þeir höfðu séð, eftir
tveggja eða þriggja stunda sund,
og komst upp í hann með miklum
erfiðismunum. Báturinn rejmist
vera uppskipunarbátur af her-
skipi. í þessum báti var maðurinn
á reki í nokkurn tima, þangað til
franskur togari, sem hafði villzt á
Ermarsundi, bjargaði honum.
Hann tók að sér að sigla togaranum
til Ramsgate, og gerði það. Seinna
gaf hann sig fram í Dover, klædd-
ur lánsfötum af frönskum sjóliða.
Clouston skipherra hafði unnið
hið mesta þrekvirki með aðstoð
sinni við björgun og undankomu
nálægt tvö hundruð þúsund her-
manna við hinar hræðilegustu að-
stæður, í stöðugu erfiði og háska.
Mörgum sárnaði, að hann skvldi
ekki lifa það að sjá fyrir endann á
þessu björgunarstarfi.
Mánudagur, 3. júní
Arla morguns, sendi flugherinn
stórar sveitir könnunarflugvéla
yfir Dunkirksvæðið. Þær rákust
hvorki á óvinaflugvélar né her-
flokka þar. Þá fóru þær til Bergues
og Gravelines og vörpuðu sprengj-
um á falbyssustæðin, sem höfðu
valdið okkur svo miklu tjóni und-
anfarið. Þetta var mikil sprengju-
árás. Fallbyssur létu ekkert til sín
heyra í Bergues lengi á eftir.
Við hvöttum Frakka til þess að
gera allt, sem mögulegt var, til
þess að Ijúka brottflutningunum
þennan dag. Háþrýstisvæðið, sem
olli hinu þráða góðviðri örðugustu
björgunardagana, var nú farið að
mjakast norður á bóginn. Vindur
var nú orðinn landnyrtur, og olli ó-
notalegum og hættulegum áhlað-
anda við hafnarmynnið. Góðviðr-
ismistrið varð nú að þéttri þoku,
svo að almörg skip urðu að leggj-
ast við akkeri á víkinni.
Þokan og reykurinn voru báð-
um til trafala, óvinunum og okkur.
Flugmenn þeirra og skyttur reyndu
allt hvað af tók að sjá, hvað gerð-
ist hjá okkur, með því að skjóta
blysum og eldsprengjum yfir
þrengslin rétt fyrir austan hafnar-
mynnið, en þar var umferðin mest
og skipsflökin þéttust. í viðbót við
gömlu flökin, sem merkt voru á
kortum, voru nú a. m. k. tólf önn-
ur, þrjú að vestan til en níu að
austan. Sjö af þeim voru nákvæm-
lega á skipaleiðinni. Fleiri skips-
flök voru inni í sjálfri höfninni.
Skipin urðu að andæfa gegn falli
og brimi fyrir utan innsiglinguna
og jafnframt leitast við að forðast
HEIMILISRITIÐ
47