Heimilisritið - 01.07.1947, Blaðsíða 30

dverginn, en svo aftur á þig, full
trúnaðartrausts.
„Ég trúi þér!“ kallaði hún. „Ég
bíð!“
Svo snerirðu þér við og eltir
krypplinginn út úr herberginu.
Hann fór með þig að útidyrunum.
A þröskuldinum hvessti dverg-
urinn á þig augun og sagði skip-
, andi: „Þú gleymir öllu, sem gerzt
hefur í þessu húsi í kvöld! Heyr-
irðu til mín? Þú gleymir öllu, sem
hefur gerzt! Farðu niður tröppurn-
ar og farðu svo til hægri. Þegar þú
kemur á hornið, þá vaknarðu. Eíi
þú manst þá ekki eftir neinu. Góða
nótt, ljúfurinn, og þakka þér fyrir
þetta skemmtilega kvöld“. •
★
DYRUNUM var lokað.
Ennþá hljómaði fyrir eyrum þér
rödd stúlkunnar yndislegu, sem
hafði gefið þér ást sína. „Þú mátt
ekki gleyma! Þú. mátt ekki
gleyma!“
Þér fannst þú styrkjast og verða
frjálsari. Áhrifin voru að dvína.
Þú sást yndislega andlitið hennar
fyrir augum þér.
„Ég skal ekki gleyma“, sagð-
irðu borginmannlegur við sjálfan
þig, um leið og þú gekkst niður
tröppurnar. Svo, áður en þú snerir
til hægri, settirðu vandlega á þig
húsnúmerið.
Þegar þú komst heim, fannst
þér einhvern veginn, að eitthvað
væri að, þér fannst þú hafa verið
úti í klukkutíma eða svo.
★
ÞÚ stendur við það, sem þú lof-
ar, er það ekki? En samt hefurðu
aldrei aftur farið til hússins til þess
að bjarga stúlkunni, þótt þú hafir
lofað því statt og stöðugt.
Nú er ég búinn að segja þér allt,
sem ég veit um þetta mál. En því
miður veit ég ekki um númerið á
húsinu. Þú þarft að vita það.
Þú verður að fá vitncskju um
húsnúmerið, ef þú átt einhvern
tíma að bjarga stúlkunni, sem elsk-
aði þig og treysti þér.
Reyndu að muna númerið, vin-
ur minn, reyndu eins og þú getur.
— Manstu það ekki? Þú verður að
muna það!
Sinn er siður ...
I Guiana er það siður að „slá af“ þá sem ekki eru þarflegir í þjóðfélaginu
og eta þá síðan.
Þegar slík aftaka á að fara fram er öllurn, sem vettlingi valda, boðið til
veizlu. Það er höfðinginn og presturinn, sem taka slíka ákvörðun.
Ilinsvegar hefur sá, sem slátra á, ekki hugm.vnd um fyrirœtlunina. Hann
dansar og skemmtir sér með hinum, þangað til gleðskapnum er lokið. Þá er
honum sálgað og hann etinn með beztu lyst.
28
HEIMILISRITIÐ