Heimilisritið - 01.07.1947, Blaðsíða 60

að til þið voruð bæði farin og gekk
þá að gluggadyrunum. Mér fannst
Rob vera alvara með hótun sinni.
En ég skal aldrei skýra frá þessu,
nema ég þurfi að gera það til að
bjarga sjálfum mér“.
Verity tautaði eitthvað með
sjálfri sér. Rétt í þessu kom Wur-
litz hjúkrunarkona til Verity og
sagði í huggunarrómi:
„Svona nú, frú mín. Takið þér
þetta ekki svona nærri yður“.
Þegar Verity fór heim, eftir
kvöldverð, fór hjúkrunarkonan
með henni.
„Ég vil bara sjá um, að hún
geti sofnað“. sagði hún við Marciu.
„Það er hörmung að sjá hana. Þér
hefðuð líka gott af að hvíla yður.
Ég verð ekki lengi'V
Gally horfði á eftir þeim út um
g'luggann, andvarpaði og furðaði
sig á því, hvað orðið hefði af lög-
regluþjóninum, sem venjulega var
á vakki í anddyrinu.
„Hann er líklega í eldhúsinu“,
sagði Marcia.
„Skrítið", sagði GaJly eftir
nokkra þögn, , hvað eitthvað er
tómlegt í húsinu. Meðan Aneill var
hér fannst manni eins og hann
væri alltaf nálægur — gæti sprott-
ið upp hvenær sem var og hvar
sem var — hefði vakandi auga á
manni, án þess að vera svnilegur
sjálfur“.
Svo bjóst Gally til að fara út
að ganga. „Ertu með Marcia? Þú
hefðn gott af því. Það er ekki svo
oft sem hægt er að fara út fyrir
lögregluþjóninum“.
Iíún hristi höfuðið, og litlu síð-
ar heyrðust útidyrnar lokast á
eftir Gally. Svo gekk Marcia inn
í bókastofuna, kveikti á lampan-
um, sem var hjá stóra hæginda-
stólnum, og settist þar, meðan hún
beið eftir ungfrú Wurlitz.
Regnið skall á gluggadyrunum
og buldi á gluggunum. Þetta var
herbergi Ivans — skrifborð Ivans.
Gáman væri að vita, hvað orðið
hefði af pappírspressunni. Hún
mundi svo vel, hvernig Ivan hafði
oft fingrað varlega við hana —
með þessum kuidalegu, iallegu
fingrum, sem höfðu tekið um
kverkar hennar, einmitt þegar Rob
stóð liti fyrir og horfði á.
Skyldu þeir nú finna Ancill?
Þeir leituðu hans þá aðeins vegna
þess, að hann var þýðingarmikið
vitni.
Ósiálfrátt varð henni hugsað til
þess,.þegar hún kom að Ivan devj-
andi hér á gólfinu. Ilún varð eirð-
arlaus, og brátt rann það upp fyr-
ir henni, að liðinn væri langur tími
síðan Gally fór.
Allt var svo kyrrt og hljótt um-
hverfis hana.
Ef til vill var lögregluþjónninn
farinn. þrátt fyrir allt. Þeim væri
ljóst. að þeir mvndu hafa hendur
í hári hennar, ef hún reyndi að
flýja.
58
HEIMILISRITIÐ