Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 19

vííru, að næstu klukkustundir
verði allar óskir manns upp-
fylltar.
En er nú leikstjórinn starfi
sínu vaxinn? Hefur hann kynnt
sér út í æsar allt, sem að gangi
leiksins lýtur? Eða hefur hann
meðfædda hæfileika? Eða er um
hvorugt að ræða? Þegar svo
stendur á, er ástandið of amnt,
tii að vert'sé að ræða um það
nánar.
Þegar kona fer með karlmanni
á veitingahús, er hún fyrst og
fremst ojurseld i'ramkomu lians
og leiðsögn. I raun réttri ætti
að halda námskeið ; fyrir unga
menn í framkoihu á \'eitingahús-
um, og iáta þá ganga undir próf,
að því loknu. Eftir því sem ég
hef heyrt, þá er þeim víst kennt
að gera stíla og leysa reiknings-
dæmi — en látbragð og glæsi-
mennsku verða þeir að finna út á
eigin spýtur.
Nú skulum við til gamans
gera okkur í hugarlund nokkra
ólíka leikstjóra. Þarna er t. d. sá,
sem lætur hana ganga á undan
sér inn um dyrnar með vængja-
hurðunum, og vera brimbrjót í
þrönginni milli borðanna, þó
lionum bæri að vita, að einustu
skiptin, sem konur kæra sig ekki
um slíkan heiður, eru, þegar þær
ganga inn í veitingasal, og fara
upp stiga. Þetta er sjálfsagt sami
maður og sá, sem ýtir vínkort-
inu og matseðlinum yfir til henn-
ar og segir: Hvað má bjóða yður?
Og um leið he’fur Aærið lögð fyrir
hana getþraut, viðvíkjandi tilliti
til Óska hans og efnahags — og
um val hennar heyja nærgætni,
hungur og efi togstreitu, unz hún
að lokum biður líklega um pyls-
ur.
Undrunin og orðlaus ásökun,
sem væntanlega má lesa í svip
hans, gera það að verkum, að
maður sér sér ekki annað fært
en halda fast við pylsurnar, sem
])að eina er mann langi í. Og þeg-
ar búið er með blekkingum að
sýna fram á, að það- sé til ein-
kennilegur smekkur, er fah-ist i
þetta. Maður gat ekki unriir >!í' -
um kringumstæðum — ;;>r>ivél
þó það væri ítrekað — ’>rev::
um skoðun og óskað eítir hátíðr-
rétti, því þá liti svo lit scm mai -
HEIMILISRITIÐ
17