Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 61

j.Hrædd? Xei, ég lield ekki’4.
Poirot sagði:
„Afsakið, Redfern. Ivom
nokkurntíma til mála skilnað-
ur?“
Patrick hristi höfuðið.
„Nei? nei, langt í frá. Eg er
líka viss um, að Arlenu liefur
aldrei dottið slíkt í lnig. Hún var
fyllilega ánægð með. að vera
frú Marshall. Marsliall er — að
vissu leyti — talsvert mikill
maður —“, hann brosti. „Hann á
ríkmannlegt sveitasetur — er
talsvert efnaður. — Nei, ég var
bara leikfang í hennar augum.
Ég gekk þess ekki dulinn, og þó
breytti það í engu tilfinningum
mínum gagnvart henni, þó und-
arlegt megi virðast“.
Hann sat þungt hugsandi.
Weston sneri að málefninu.
„Höfðuð þér og Arlena -Mars-
hall ákveðið nokkuð sérstakt í
morgun?“
Það kom nokkurt fát á Red-
fern. Hann leit upp.
„Nei“, sagði hann. „Ekkert
sérstakt. Við vorum vön að
liittast á ströndinni, á hverjum
morgni. Við fórurn út á flekun-
um“.
„Ivom það yður ekki á óvart
að hitta hana þar ekki í rnorg-
un?“ .
Jú, talsvert. Eg skildi eklíert
í því“.
„Hvað hugsuðuð þér?“
„Ég vissi ekki hvað ég’ átti að
liugsa. Ég var samt alltaf að bú-
ast við henni“.
„Ef hún nú hefur maiít sér
mót við einhvern annan, hafið
þér þá nokkra hugraynd um,
liver það muni hafa verið?"
Redfern starði framundan sér,
og hristi höfuðið.
„Hvar voruð þið fru Mars-
liall yön að hafa stefnumót?"'
„Stundum mættumst við hjá
Gull Cove, seinni hluta dags.
Það er sjaldan margt af fólki þar.
Við hittumst þar nokkrum
sinnum“.
„Aldrei við Pixy Cove?“
„Nei, Pixy Cove er vestanvert,
þangað fer fólk á bátum og flek-
um. Við höfðum aldrei stefnu-
mót á morgnana. Það hefði ver-
ið of áberandi“.
Weston kinkaði kolli.
Patrick Redfern hélt áfram:
„Þegar gott veður var á kvöld-
in, fórum við út að ganga".
Hercule Poirot muldraði:
„Já — ójá!“ Og Patrick Red-
fern leit spyrjandi á hann.
Weston sagði:
„Þér getið þá ekki gefið okk-
ur neinar upplýsingar um það,
hvers vegna frú Marshall fór út
að Pixy Cove í morgun?“
Redfern hristi höfuðið; það
var greinilegt, að hann var ráð-
fcrota.
„Ég hef ekki minnstu hug-
HEIMILISRITIÐ
59