Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 39

Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 39
„Nei-i“, tautaði Pat. „Hann lyfti aðéins hattinum, rétt eins og ég væri systir hans eða ein- liver ókunn stúlka. Þetta gerði alveg út af við mig. Ekki það endilega, að ég vildi að hann kyssti mig, heldur —". „Ég skil, ég skil", sagði Brenda. „Þú vildir sem sé, að hann færði fórnina. Þér finnst sem stendur, að þú gætir aidrei látið Ned kyssa þig framar —“. Hrollur fór um Pat. „O,—nei! Og merkilegt — það sem mér datt í hug í lestinni hingað — ég var strax farin að kvíða fyrir því, hvað sængin myndi verða honum óþægileg til fóta“. „Húrra“, var það eina, sem Brenda gat sagt, áður en Pat fékk tíma til að útskýra sængur- málið nánar. Þegar það hafði verið útskýrt, sagði hún: „Auð- vitað verðurðu hér hjá okkur þangað til þú ert búin að koma öllu í kring“. Þetta voru einmitt þau orð, sem Pat vissi að hún myndi segja. Hún hafði engan'tíma til svars, því Brenda hélt áfram: „Það eru tveir tímar þangað til við hittum Pál; Nú ættir þú að hvíla þig þarna á dívaninum, á meðan ég tek svolítið til hérna. Við hjónin erum engir auðkýf- ingar eins og þið, við höfum ekki efni á að hafa vinnukonu allan daginn“; „Þær vilja vinna fyrir mínria kaup fyrir utan borgina“, svar- aði Pat annars hugar, því nú mundi hún, að það átti að borga vinnukonunni í dag; þessu hafði hún líka gleymt í morgun. Nú yrði Ned að borga henni launin — en annað það, sem Ned gat ekki þolað, var að vasast í smá- mununum, að minnsta kosti lét hann svo. Sagði, að þá fyndist honum hann vera orðinn gamall. Smámunirnir höfðu fallið á herð- ar Pat, í þessu tíu mánaða hjónabandi, sem lauk í gær. Henni hafði fallið vel í geð að færa reikninga heimilisins, kaupa sápu handa þvottakon- unni; borga matarreikningana og sjá um að heimili þeirra Neds væri hreint og þokkalegt. Er Pat hvíldist á dívaninum, sem hún hafði svo oft náttað í, áður en hún giftist, skildist henni, að með því að flýja að heiman væri liún að súna baki við ýmsu, sem hún átti erfitt með að yfirgefa. Það var líka svo margt, sem liún átti óklárað: hún þurfti að borga bakaranum tuttugu cent; þvottakonan kæini á morgun; spariföt Neds væru í hreinsun; útvarpsviðgerðannað- urinn var væntanlegur á þriðju- dag. Skipbrot hinnar miklu ástar virtist skilja eftir, þrátt fyrir allt, rórnantískar endurminningar, 87 HEMILISRÍTIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.