Heimilisritið - 01.03.1948, Blaðsíða 28

ekki, heldur aðeins spenninguna,
sem fylgir veiðinni“.
„Ég held ég myndi verða ham-
ingjusöm“, sagði hún drevmandi,
„ef hann veitti mér bara meiri
athygli en hann gerir. Ef við trú-
lofum okkur ---------“.
Georg kipraði augnalokin.
Hann vildi helzt vera hreinskil-
inn við hana, og hafði líka revnt
að vera það, en það hafði ekki
haft nein áhrif. Hún hafði orðið
ástfanginn af Anthony af því
að hann hafði látið sem hann sæi
hana ekki. Sú staðreynd hafði
áhrif á áform Georgs og það sem
hann sagði næst:
„En þú verður að gera þér það
ljóst“, sagði hann, og tókst full-
komlega að hafa taumhald á
geðshræringu sinni, „að trúlofun
okkar yrði bara nafnið tómt“.
SVIPUR HENNAR snögg-
breyttist, og hún laumaðist til að
gefa honum hornauga. Hún hafði
haldið að honum væri ekki sama
um hana.
„Auðvitað, það skil ég vel“,
flýtti hún sér að segja: „Þér dett-
ur þó ekki í hug, að ég myndi
vilja trúlofast þér í alvöru?"
„Nei-i — ef þú bara manst.
þetta, þá er allt í lagi. Við verð-
um bæði að gera okkur það full-
komlega ljóst, að trúlofunin er
aðeins yfirskyn“. Hann var mjög
gætinn. — —
26
Barbara hitti móður sína uppi
á lofti, þegar liún kont heini.
„Jæja, skemmtirðu þér vel,
telpa mín?“ spurði frú Windslow
óvenju þýðlega.
„Prýðilega“.
„Það gleður mig — það gleður
mig sannarlega“.
Hvað gekk að móður hennar?
Af hverju var hún svona ánægð
yfir því, að hún hafði farið í bíl-
túr með Georg WicksB Barbara
velti því fyrir sér meðan hún tók
af sér hattinn.
„Mamma“, sagði lnin snögg-
lega.
„Já, vina mín“.
„Ég þarf að segja þér dálítið.
Við Georg erum trúlofuð. Hef-
urðu nokkuð á móti því?"
Það var auðséð, að það var
fjarri lrú Windslow að liafa nokk-
uð á móti því. Hún fáðmaði dótt-
ur sína blíðlega og hvíslaði:
„Elsku litla stúlkan mm“.
„Jæja, nú hef ég sagt það“,
hugsaði Barbara.
„Okkur Díönu lízt svo prýði-
lega á Georg", sagði frú Wind-
slow.
„Já, það þóttist ég vita“, sagði
Barbara íbyggin.
Þegar hún vaknaði morguninn
eftir stóð Díana við rúmið henn-
ar og brosti til hennar.
„Jæja, þorparínn þinn“, sagði
hún, „þú hefur þá tekið mig þér
til fyrirmyhdar“. Hún rétti Bar-
HEIMILISRITIÐ