Heimilisritið - 15.06.1949, Blaðsíða 52

niðursokkin í daprar hugsanir.
Auðvitað máttirð’u vita fyrr
eða síðar, að hann myndi vaxa
og fjarlægjast þig, bjáninn þinn,
hugsaði hún full sjálfsfyrirhtn-
ingar.
„Hæ, Júlía“. Röddin kom
Júlíu til að spretta á fætur.
Scott stóð í eldhúsdyrunum og
gægðist inn.
„Hæ, Scott“. Júlíu var ljóst,
að nú stoðaði ekki framar að
reyna að gabba Scott. Nú varal-
veg eins gott að vera eins og hún
átti að sér. „Komdu inn, gamli“,
sagði hún.
Scott kom inn.
Hann hafði tekið báðum
höndum um olnbogana á henni
og stóð og horfði framan í hana
með bliki í augum, sem hún
hafði aldrei áður séð í þeim. Það
blindað'i hana og olli henni
svima. Hvað var orðið af stirfn-
inni og uppgerðinni frá þvi
kvöldið áður? Scott kyssti hana.
Svo hélt hann henni út frá sér
og horfði hvasst á liana.
„Heyrðu, bjáninn þinn, hvað
gekk eiginlega að þér í gær-
kvöldi?”
Júlía glennti upp augun.
„Hvað gekk eiginlega að þér?“
„Ekkert“, sagði Scott. „Ég
kom bara hingað, reið'ubúinn til
að halda áfram þar sem frá var
horfið. Ég bjóst við að finna
sömu stúlkuna, sem ég hafði
kvatt — þig, Júlía, eins og þú
ert núna. — Júlíu mína“.
„Samfestingurinn?“ sagði
Júlía glöð. „Tikarspenarnir?
ekki snefill af heimsdömu?“
„Nú, varstu að leika það í
gær? Með hatt og háa hæla? Þú
gerðir mig dauðskelkaðann.
Hvernig átti ég að' vita, hvern-
ig ég ætti að koma fram við
slíka dömu?“
Júlía ásetti sér að hlusta aldr-
ei framar^á ráð systur sinnar.
Það var einmitt gallinn á fjöl-
skyldu manns — þau vildu vel,
en töluðu of' mikið. „Reið-
hjólið mitt er úti. Við gætum
skroppið vfir í sportklúbbinn á
því. Nú — eftir hverju ertu að
bíða?“
„Þessu“, sagði Scott og kyssti
hana aftur.
ENDIR
Auglýsing.
I amerísku daKblaði birtist eftirfarandi au"lýsmg: Konan min hefur skilið
við mig á borði og sæng og eftirlátið mér fimm herbergja ibúð með fyrsta
flokks luisgdgnum. Trallallnlla!
50
HEIMILISRITIÐ